DP İktidarının Dış Siyaset Felsefesi
Başlık:
DP İktidarının Dış Siyaset Felsefesi
Kaynak:
Ulus, "Uzaktan" s. 3
Tarih:
1957-05-17
Lokasyon:
Atatürk Kitaplığı, 152/35
Metin:
UZAKTAN
D.P. İktidarının dış siyaset felsefesi
MÜTTEFİKLERİMİZ İngiltere ile Fransa Süveyşe tecavüzlerini durdurmak zorunda kalınca, Türkiye'deki iktidar sözcülerinin, o arada Zafer gazetesinin öğünmesinden geçilmez oldu. Bu tecavüzün durdurulmasını, iktidar sözcülerimize göre, Türkiye'nin liderliği altında Bağdat Paktı sağlamıştı. İngiltere de bunu itiraf etmiş ve ancak o sayede suçunu bağışlatarak, üyeliğine son verilmesini önliyebilmişti.
Gerçi aynı İngiltere, tecavüzün durdurulmasını sağlama şerefini, yerine göre, Birleşik Amerika'ya, Birleşmiş Milletlere, Britanya Milletler Topluluğuna, hattâ Sovyetler Birliğine de bahşetmekten geri durmuyordu.
Fakat tecevüzün durdurulmasını sağlamakta Bağdat Paktının, dolayısiyle Türkiye'nin oynadığı rol, iddia edildiği kadar önemli olmasa da, bizim iktidar sözcülerimizin bundan bir şeref payı çıkarma gayretlerine sevinmek gerekirdi. Çünkü öylelikle Türkiye, Demokrat Parti iktidara geldiğinden beri ilk defa, Arap dünyasının dostu olarak görünme fırsatını elde etmiş oluyordu. İşte, şimdi bütün Arap memleketleriyle, hattâ bize karşı hiç de dostluk beslemediğini bildiğimiz Mısır'la bir safta, Türkiye de nihayet empetyalizme karşı açıkça cephe alıyor. İmparatorluğunu tasfiye etmekte olan İngiltere'nin bu tasfiye hareketini, iddia edildiği gibi, geciktirmeğe çalışmak şöyle dursun, bilâkis işte, bu tasfiye hareketinde duraklama olarak görünen bir tecavüz hâdisesini kötülemekle bu tecavüzü durduracak tedbirler almakla, Batı emperyalizminin son kalıntılarından da Ortadoğu'nun bir an önce kurtulması için elinden geleni yapmağa, bu uğurda en yakın bir mütteffikine karşı bile cephe almağa hazır olduğunu gösteriyordu.
Hattâ dış siyasetimizi yürütenler (bir Dış İşleri Bakanımız olmadığı için dış siyasetimizi kimlerin yürüttüğü meçhuldür) bu Arap dostluğu rolünü birden bire öylesine benimseyiverdiler ki, sadece Batı emperyalizmine değil, İsrail'e karşı da cephe almaktan kendilerini alıkoyamadılar ve bize karşı dostluktan başka bir şey göstermemiş olan bu memleketteki Elçimizi geri çağırdılar, Sanki artık Türkiye Araplara dostluk göstermekle kalmayacak,, Arap milliyetçiliğinin aşırı tezahürlerini de destekliyecekti.
Fakat, daha 6 ay önce İngiltere'nin Süveyş'e tecavüzünü durdurmakta Türkiye'nin, ve Türk liderliği altında Bağdat Paktının oynadığı rolü anlata anlata bitiremiyen, Süveyş'e tecavüzün durmasını âdeta Türkiye'nin bir zaferi olarak gösteren iktidar sözcüsü Zafer gazetesinde şimdi ne görüyoruz?
Bu gazetenin 22 Nisan 1957 tarihli başyazınsından öğrendiğimize göre, meğer İngiltere'nin Süveyş tecavüzünü yarıda bırakmasına, «miskince bir taviz felsefesinin» bu memleketi arkadan bıçaklaması sebep olmuş! Meğer İngiltere'nin bu tecavüzü yarıda bırakması, «kuyruğu nerede sıkışmışsa onu orada bırakıp sıvışma ahlâkı» nın bi rtezahüründen ibaretmiş! «Cihan şümûl dâvaların sıklet ve şiddeti karşısında bir teslim olma» imiş!
Bir iktidarın dış siyasetine hâkim olan «ahlâk» anlayışı ve «felsefe», 6 ay içinde nasıl böyle tam 180 derecelik bir dönüş yapabilirdi? D.P. iktidarının, bu iktidarın dış siyasetinden sorumlu bulunanların, Süveyş tecavüzü konusundaki gerçek davranışı neydi? Türkiye bu tecavüzü tel'in mi yoksa tasvip mi ediyordu? İktidar sözcüsü gazete 6 ay önceki fikirlerinde mi yoksa şimdiki fikirlerinde mi samimî idi?
Bunları bilmemize, anlamamıza imkân yoktur!
Dada 6 ay önce İngiltere'ye Süveyş tecavüzü için çatan bu iktidar sözcüsü gazete, şimdi de İngiltere'ye bu tecavüzü durdurduğu için, hem de dostluğa yakışmayacak kadar ağır bir dille çatmaktadır.
Dış siyasette böylesine bir şahsiyet ikiliğini, dış siyasetimize hâkim olan «felsefe» de ve «ahlâk» anlayışında böylesine dalgalanışları, böyle 6 ay içinde 180 derecelik dümen kırışları, Türk milletinin tasvip edeceğine ihtimal veremeyiz.
Cambridge, MASS.
Bülent ECEVİT
D.P. İktidarının dış siyaset felsefesi
MÜTTEFİKLERİMİZ İngiltere ile Fransa Süveyşe tecavüzlerini durdurmak zorunda kalınca, Türkiye'deki iktidar sözcülerinin, o arada Zafer gazetesinin öğünmesinden geçilmez oldu. Bu tecavüzün durdurulmasını, iktidar sözcülerimize göre, Türkiye'nin liderliği altında Bağdat Paktı sağlamıştı. İngiltere de bunu itiraf etmiş ve ancak o sayede suçunu bağışlatarak, üyeliğine son verilmesini önliyebilmişti.
Gerçi aynı İngiltere, tecavüzün durdurulmasını sağlama şerefini, yerine göre, Birleşik Amerika'ya, Birleşmiş Milletlere, Britanya Milletler Topluluğuna, hattâ Sovyetler Birliğine de bahşetmekten geri durmuyordu.
Fakat tecevüzün durdurulmasını sağlamakta Bağdat Paktının, dolayısiyle Türkiye'nin oynadığı rol, iddia edildiği kadar önemli olmasa da, bizim iktidar sözcülerimizin bundan bir şeref payı çıkarma gayretlerine sevinmek gerekirdi. Çünkü öylelikle Türkiye, Demokrat Parti iktidara geldiğinden beri ilk defa, Arap dünyasının dostu olarak görünme fırsatını elde etmiş oluyordu. İşte, şimdi bütün Arap memleketleriyle, hattâ bize karşı hiç de dostluk beslemediğini bildiğimiz Mısır'la bir safta, Türkiye de nihayet empetyalizme karşı açıkça cephe alıyor. İmparatorluğunu tasfiye etmekte olan İngiltere'nin bu tasfiye hareketini, iddia edildiği gibi, geciktirmeğe çalışmak şöyle dursun, bilâkis işte, bu tasfiye hareketinde duraklama olarak görünen bir tecavüz hâdisesini kötülemekle bu tecavüzü durduracak tedbirler almakla, Batı emperyalizminin son kalıntılarından da Ortadoğu'nun bir an önce kurtulması için elinden geleni yapmağa, bu uğurda en yakın bir mütteffikine karşı bile cephe almağa hazır olduğunu gösteriyordu.
Hattâ dış siyasetimizi yürütenler (bir Dış İşleri Bakanımız olmadığı için dış siyasetimizi kimlerin yürüttüğü meçhuldür) bu Arap dostluğu rolünü birden bire öylesine benimseyiverdiler ki, sadece Batı emperyalizmine değil, İsrail'e karşı da cephe almaktan kendilerini alıkoyamadılar ve bize karşı dostluktan başka bir şey göstermemiş olan bu memleketteki Elçimizi geri çağırdılar, Sanki artık Türkiye Araplara dostluk göstermekle kalmayacak,, Arap milliyetçiliğinin aşırı tezahürlerini de destekliyecekti.
Fakat, daha 6 ay önce İngiltere'nin Süveyş'e tecavüzünü durdurmakta Türkiye'nin, ve Türk liderliği altında Bağdat Paktının oynadığı rolü anlata anlata bitiremiyen, Süveyş'e tecavüzün durmasını âdeta Türkiye'nin bir zaferi olarak gösteren iktidar sözcüsü Zafer gazetesinde şimdi ne görüyoruz?
Bu gazetenin 22 Nisan 1957 tarihli başyazınsından öğrendiğimize göre, meğer İngiltere'nin Süveyş tecavüzünü yarıda bırakmasına, «miskince bir taviz felsefesinin» bu memleketi arkadan bıçaklaması sebep olmuş! Meğer İngiltere'nin bu tecavüzü yarıda bırakması, «kuyruğu nerede sıkışmışsa onu orada bırakıp sıvışma ahlâkı» nın bi rtezahüründen ibaretmiş! «Cihan şümûl dâvaların sıklet ve şiddeti karşısında bir teslim olma» imiş!
Bir iktidarın dış siyasetine hâkim olan «ahlâk» anlayışı ve «felsefe», 6 ay içinde nasıl böyle tam 180 derecelik bir dönüş yapabilirdi? D.P. iktidarının, bu iktidarın dış siyasetinden sorumlu bulunanların, Süveyş tecavüzü konusundaki gerçek davranışı neydi? Türkiye bu tecavüzü tel'in mi yoksa tasvip mi ediyordu? İktidar sözcüsü gazete 6 ay önceki fikirlerinde mi yoksa şimdiki fikirlerinde mi samimî idi?
Bunları bilmemize, anlamamıza imkân yoktur!
Dada 6 ay önce İngiltere'ye Süveyş tecavüzü için çatan bu iktidar sözcüsü gazete, şimdi de İngiltere'ye bu tecavüzü durdurduğu için, hem de dostluğa yakışmayacak kadar ağır bir dille çatmaktadır.
Dış siyasette böylesine bir şahsiyet ikiliğini, dış siyasetimize hâkim olan «felsefe» de ve «ahlâk» anlayışında böylesine dalgalanışları, böyle 6 ay içinde 180 derecelik dümen kırışları, Türk milletinin tasvip edeceğine ihtimal veremeyiz.
Cambridge, MASS.
Bülent ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“DP İktidarının Dış Siyaset Felsefesi,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 23 Aralık 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/822 ulaşıldı.
