Hafta Tatili
Başlık:
Hafta Tatili
Kaynak:
Ulus, "Günün Işığında" s. 3
Tarih:
1956-04-11
Lokasyon:
Atatürk Kitaplığı, 152/31
Metin:
GÜNÜN IŞIĞINDA
Hafta tatili
9 Nisan tarihli yazımızda, Meclise gelen yeni personel kanunu tasarısının yıllık izni 30 günden 45 güne çıkarmasına dokunarak, böyle bir değişikliğin, iş veriminde ve memur refahında sağlanan bir artışı aksetirmedikçe bir değer taşımıyacağını, sadece devlet işlerinin aksamasına yol açacağını ileri sürmüştük.
Türkiye'de memur büyük geçim sıkıntısı içinde bulunduğuna, ve yeni tasarıda tesbip edilen baremle de bu sıkıntıdan kurtarılamıyacağına göre, yıllık izin arttırılacak yerde memur kadrosunun kısılmasını, bu kısıntıdan saklanacak tasarrufun da memur maaşlarına eklenmesini teklif etmiş zaten yıllık izin süresi uzatılmaksızın da memurlara bugünkünden daha çok dinlenme imkânı sağlanabileceğini belirtmiştik.
Bu imkân, hafta içindeki çalışma saatlerinin ayarlanmasile sağlanabilir.
Öğle tatilleri çıkarılacak olursa, Türkiye'de devlet memurları haftada ancak 36.5 saat çalışırlar. Fakat, çalışma saatleri bizdekinden daha fazla olan bazı memleketlerde bile memurlar haftada 5 gün daireye gittikleri hâlde, Türkiye'de, 36.5 çalışma saati, haftanın 6 gününe taksim edilmiştir. Hafta tatiline bir buçuk gün kalmaktadır.
Cumartesi günleri saat 13'e kadar çalışmak zorunda olan memur, o günün geri kalan saatlerinden, din lenmek ve gezmek için gerektiği gibi faydalanamaz. Üstelik tatil gününün böyle ortadan kesilmesi çalışma hevesini kaçıracağı için, Cumartesi sabahları yapılan 4 saatlik çalışma verimsiz de olmağa mahkûmdur.
Oysa, Cumartesi gününün 4 çalışma saati haftanın 5 gününe taksim edilmekle, iş verimi bakımından devlet hiç bir zarara uğratılmaksızın, hafta tatili 2 güne çıkarılabilir. Böylece haftada 2 tam gün dinlenme fırsatı bulacak memurun, geri kalan 5 günde şimdikinden çok daha verimli olacağı da şüphesizdir.
Böyle bir değişikliğin iç turizme de faydası dokanacaktır. İç turizmin gelişmesinde, yıllık izin kadar, belki ondan daha çok, hafta sonu tatilleri de rol oynar. Fakat bu tatil bir buçuk günden ibaret kaldıkça, memur, hafta sonunu, civar kasaba veya köylere gidip oralarda geçirme imkânını bulamaz. Hafta tatili iki güne çıkarılıp memurlara bu imkân sağlanırsa, iç turizm, yıllık izinleri geçirmek için koşulan birkaç merkezin tekelinden kurtarılmış, ve büyükçe memur toplulukları barındıran bütün şehir ve kasabaların civarında, hafta sonlarındaki ziyaretçilerle beslenen mahallî birer turizm endüstrisi doğmasına zemin hazırlanmış olacaktır.
Personel kanunu tasarısı Mecliste görüşülürken, hafta tatili konusuyla da bu yönlerden ilgilenileceğini umarız.
Bülent ECEVİT
Hafta tatili
9 Nisan tarihli yazımızda, Meclise gelen yeni personel kanunu tasarısının yıllık izni 30 günden 45 güne çıkarmasına dokunarak, böyle bir değişikliğin, iş veriminde ve memur refahında sağlanan bir artışı aksetirmedikçe bir değer taşımıyacağını, sadece devlet işlerinin aksamasına yol açacağını ileri sürmüştük.
Türkiye'de memur büyük geçim sıkıntısı içinde bulunduğuna, ve yeni tasarıda tesbip edilen baremle de bu sıkıntıdan kurtarılamıyacağına göre, yıllık izin arttırılacak yerde memur kadrosunun kısılmasını, bu kısıntıdan saklanacak tasarrufun da memur maaşlarına eklenmesini teklif etmiş zaten yıllık izin süresi uzatılmaksızın da memurlara bugünkünden daha çok dinlenme imkânı sağlanabileceğini belirtmiştik.
Bu imkân, hafta içindeki çalışma saatlerinin ayarlanmasile sağlanabilir.
Öğle tatilleri çıkarılacak olursa, Türkiye'de devlet memurları haftada ancak 36.5 saat çalışırlar. Fakat, çalışma saatleri bizdekinden daha fazla olan bazı memleketlerde bile memurlar haftada 5 gün daireye gittikleri hâlde, Türkiye'de, 36.5 çalışma saati, haftanın 6 gününe taksim edilmiştir. Hafta tatiline bir buçuk gün kalmaktadır.
Cumartesi günleri saat 13'e kadar çalışmak zorunda olan memur, o günün geri kalan saatlerinden, din lenmek ve gezmek için gerektiği gibi faydalanamaz. Üstelik tatil gününün böyle ortadan kesilmesi çalışma hevesini kaçıracağı için, Cumartesi sabahları yapılan 4 saatlik çalışma verimsiz de olmağa mahkûmdur.
Oysa, Cumartesi gününün 4 çalışma saati haftanın 5 gününe taksim edilmekle, iş verimi bakımından devlet hiç bir zarara uğratılmaksızın, hafta tatili 2 güne çıkarılabilir. Böylece haftada 2 tam gün dinlenme fırsatı bulacak memurun, geri kalan 5 günde şimdikinden çok daha verimli olacağı da şüphesizdir.
Böyle bir değişikliğin iç turizme de faydası dokanacaktır. İç turizmin gelişmesinde, yıllık izin kadar, belki ondan daha çok, hafta sonu tatilleri de rol oynar. Fakat bu tatil bir buçuk günden ibaret kaldıkça, memur, hafta sonunu, civar kasaba veya köylere gidip oralarda geçirme imkânını bulamaz. Hafta tatili iki güne çıkarılıp memurlara bu imkân sağlanırsa, iç turizm, yıllık izinleri geçirmek için koşulan birkaç merkezin tekelinden kurtarılmış, ve büyükçe memur toplulukları barındıran bütün şehir ve kasabaların civarında, hafta sonlarındaki ziyaretçilerle beslenen mahallî birer turizm endüstrisi doğmasına zemin hazırlanmış olacaktır.
Personel kanunu tasarısı Mecliste görüşülürken, hafta tatili konusuyla da bu yönlerden ilgilenileceğini umarız.
Bülent ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Hafta Tatili,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 23 Aralık 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/587 ulaşıldı.
