Türk İşçisi
Başlık:
Türk İşçisi
Kaynak:
Ulus, "Günün Işığında" s. 3
Tarih:
1956-03-07
Lokasyon:
Atatürk Kitaplığı, 152/30
Metin:
Günün IŞIĞINDA
TÜRK İŞÇİSİ
Türkiye'de Cumhuriyetle beraber bir sanayileşme hareketi başladı. Bu hareket geliştikçe memleketimizde işçiler çoğalıp kuvvetlenecek, işçi meseleleri, geniş ölçüde, memleket meseleleri haline gelecektir. Partilerin siyasi faaliyetinde işçilerle ilgili meseleler günden güne daha önemli bir yer tutmağa, partilerarası mücadele daha çok bu meseleler çevresinde toplanmağa başlıyacaktır.
Gün gelecek, hiç bir iktidar partisinin gücü, işçi teşekküllerine, «siz siyasetle uğraşamazsınız... siz grev hakkını alamazsınız... siz milletlerarası işçi teşekküllerine giremezsiniz.» demeğe yetmiyecektir.
O günün gelmesi, ilk bakışta sanılabileceği kadar uzak ta değildir. Sanayileşen bir memlekette işçilerin gücünü sayılarile hesaplamak aldatıcı sonuçlar verebilir.
Meselâ bugün Türkiye'de çiftçi sayısı işçi sayısından kat kat yüksek olmakla beraber, geçimini topraktan sağlıyan çiftçiler, dağınık, siyasi faaliyet merkezlerinden uzak, memleket ve dünya meselelerini günü gününe takip edebilme imkânlarından yoksundurlar. Sanayi işçileri ise, sayıca az olmakla beraber, toplu haldedirler. Siyasi faaliyet merkezlerinin içinde veya yanıbaşındadırlar. Memleket ve dünya meselelerini günü gününe takip edebilecek durumdadırlar. Bu, şimdiden onlara, sayılarile kıyaslanamıyacak bir kuvvet sağlamaktadır.
İşçilerin siyasi hayatımızda tutmağa başladığı yeri hâlâ görmezlikten gelen bir iktidar, kendi kendini aldattığı gibi, memleket için önceden hesaplanamıyacak tehlikelere de zemin hazırlıyor olabilir.
Yirminci yüzyılın ikinci yarısında, ileri görüşlü devlet adamlığı, işçilerin ergeç elde edeceği bazı tabiî hakları, hâdiselerin zorlamasına tekaddüm ederek tanımayı gerektirir. Bazı Batı ülkelerinde işçilerin nice sıkıntı ve mücadele sonunda bugünkü haklarını elde etmiş olmaları, bugün bizim de işçi haklarının gerçekleşmesini tabiî seyrine bırakmamız için sebep veya mazeret teşkil etmez.
Batı ülkeleri sanayileşirken, işçi haklarının tanınıp tanınmaması henüz o ülkeler için bir millî güvenlik meselesi haline gelmemişti. Bugünse dünyada, başka memleketlerdeki işçi zümrelerinin hoşnutsuzluklarını istismar etmeyi kendi siyasi nüfuz sahalarını genişletmek için başlıca vasıta bilen kuvvetler ortaya çıkmıştır.
Bugüne kadar Türkiye'de bu kuvvetlerin kaygı verecek ölçüde faaliyet imkânı bulamamış olmalarını, doğrudan doğruya Türk işçisinin, en ileri Batı demokrasilerindeki işçilere bile örnek olabilecek vatanseverliğine, milliyetçiliğine ve siyasi olgunluğuna borçluyuz.
Bu vatanseverliği, milliyetçiliği ve siyasi olgunluğu gösteren bir işçi topluluğundan, başka uygar ülkelerdeki, hattâ birçok sömürgelerdeki işçilerin artık tabiî sayılır olmuş haklarını esirgemek, ne kadir bilirliğe ne de iyiniyetliliğe sığar.
Bülent ECEVİT
TÜRK İŞÇİSİ
Türkiye'de Cumhuriyetle beraber bir sanayileşme hareketi başladı. Bu hareket geliştikçe memleketimizde işçiler çoğalıp kuvvetlenecek, işçi meseleleri, geniş ölçüde, memleket meseleleri haline gelecektir. Partilerin siyasi faaliyetinde işçilerle ilgili meseleler günden güne daha önemli bir yer tutmağa, partilerarası mücadele daha çok bu meseleler çevresinde toplanmağa başlıyacaktır.
Gün gelecek, hiç bir iktidar partisinin gücü, işçi teşekküllerine, «siz siyasetle uğraşamazsınız... siz grev hakkını alamazsınız... siz milletlerarası işçi teşekküllerine giremezsiniz.» demeğe yetmiyecektir.
O günün gelmesi, ilk bakışta sanılabileceği kadar uzak ta değildir. Sanayileşen bir memlekette işçilerin gücünü sayılarile hesaplamak aldatıcı sonuçlar verebilir.
Meselâ bugün Türkiye'de çiftçi sayısı işçi sayısından kat kat yüksek olmakla beraber, geçimini topraktan sağlıyan çiftçiler, dağınık, siyasi faaliyet merkezlerinden uzak, memleket ve dünya meselelerini günü gününe takip edebilme imkânlarından yoksundurlar. Sanayi işçileri ise, sayıca az olmakla beraber, toplu haldedirler. Siyasi faaliyet merkezlerinin içinde veya yanıbaşındadırlar. Memleket ve dünya meselelerini günü gününe takip edebilecek durumdadırlar. Bu, şimdiden onlara, sayılarile kıyaslanamıyacak bir kuvvet sağlamaktadır.
İşçilerin siyasi hayatımızda tutmağa başladığı yeri hâlâ görmezlikten gelen bir iktidar, kendi kendini aldattığı gibi, memleket için önceden hesaplanamıyacak tehlikelere de zemin hazırlıyor olabilir.
Yirminci yüzyılın ikinci yarısında, ileri görüşlü devlet adamlığı, işçilerin ergeç elde edeceği bazı tabiî hakları, hâdiselerin zorlamasına tekaddüm ederek tanımayı gerektirir. Bazı Batı ülkelerinde işçilerin nice sıkıntı ve mücadele sonunda bugünkü haklarını elde etmiş olmaları, bugün bizim de işçi haklarının gerçekleşmesini tabiî seyrine bırakmamız için sebep veya mazeret teşkil etmez.
Batı ülkeleri sanayileşirken, işçi haklarının tanınıp tanınmaması henüz o ülkeler için bir millî güvenlik meselesi haline gelmemişti. Bugünse dünyada, başka memleketlerdeki işçi zümrelerinin hoşnutsuzluklarını istismar etmeyi kendi siyasi nüfuz sahalarını genişletmek için başlıca vasıta bilen kuvvetler ortaya çıkmıştır.
Bugüne kadar Türkiye'de bu kuvvetlerin kaygı verecek ölçüde faaliyet imkânı bulamamış olmalarını, doğrudan doğruya Türk işçisinin, en ileri Batı demokrasilerindeki işçilere bile örnek olabilecek vatanseverliğine, milliyetçiliğine ve siyasi olgunluğuna borçluyuz.
Bu vatanseverliği, milliyetçiliği ve siyasi olgunluğu gösteren bir işçi topluluğundan, başka uygar ülkelerdeki, hattâ birçok sömürgelerdeki işçilerin artık tabiî sayılır olmuş haklarını esirgemek, ne kadir bilirliğe ne de iyiniyetliliğe sığar.
Bülent ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Türk İşçisi,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 21 Aralık 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/559 ulaşıldı.
