Kendi Kendini Köstekleyen Basın

Title:

Source:

Ulus, "Günün Işığında", Sayı: 11765, s. 1

Date:

1955-10-24

Location:

Atatürk Kitaplığı, 152/29

Text:

Günün IŞIĞINDA

Kendi kendini köstekleyen basın

Kanunlar, kanunlardan da önce iktidarın tutumu, Türkiye’de basın hürriyetini çok sınırlamaktadır. Gazetecilik görevlerini gerektiği gibi yapmağa uğraşan, bu mesleğin sorumluluğunu bilir meslekdaşlarımız, bu dar sınırlar içinde bunalmaktadırlar.

Fakat bunalmayanların, bugünkü dar sınırlar içinde çile doldurmağa razı olanların, hâllerinden hoşnut geçinip gidenlerin, hattâ şimdiki sınırları bile kendi medeni cesaretlerine göre lüzumundan çok geniş buldukları için bu sınırları daha da daraltmağa iktidarı teşvik edenlerin sayısı, maalesef, bunalanlardan daha fazla görünüyor.

Basın, hele Türkiye gibi, demokrasi denemesine yeni girişmiş bir memlekette rahat ve huzurlu bir meslek olamaz. Bir para yapma yolu hiç olamaz. Ancak, demokrasi denemesinin başarıya ulaşması yolunda her fedakârlığı göze alanların gireceği bir meslek olabilir.

Bir gazetecinin hem kendine düşen tenkid ve denetleme görevini yapıp hem de rahat ve huzur içinde ömür sürebildiği memleketler dünyada pek çoktur. Umulur ki Türkiye de günün birinde öyle bir memleket olsun. Fakat o gün gelinceye kadar, rahat ve huzuruna her şeyin üstünde değer veren gazeteciler Türk basınına hiç değilse şu hizmeti yapabilirler: Daha mutlu günler gelinceye kadar bu mesleği bırakabilirler. Yani gölge etmiyebilirler...

Medeni cesaret sahibi olmamak ayıp değildir. Ama medeni cesaret sahibi olmadıkları halde, medeni cesaret isteyen bir alana girip, o alanda milletine hizmet etmek için uğraşanlara engel olmak, onların yoluna gölge etmek, insafa sığmaz.

Gazetecilik, hele Türkiye gibi okuması yazması kıt bir memlekette, en kolay para kazanma yollarından biri olmasa gerektir. Para kazanmayı kendine gaye edinenleri bu gayelerine kolaylıkla ulaştırabilecek daha pek çok yol vardır. Yaradılışları bugünkü şartlar altında gazetecilik görevini gerektiği gibi yapmaya elverişli olmayanlar pekâlâ o yollardan birini tutabilir, ve bugünlük bir hürriyet mücadelesi içinde bulunan, sorumluluğunu bilir Türk gazetecilerinin yolundan çekilmekle, Türk basınına bu mücadelede, kendi ellerinden gelebilecek en büyük yardımda bulunmuş olurlar.

Belki de, günün birinde daha geniş bir hürriyetin nasıl olsa geleceğini umarak bu meslekte sebat ediyor, ve o zamana kadar vakit öldürüp günlerini gün etmeğe çalışıyorlardır.

Bu da yanlış bir düşünce! Hürriyet basına kendi ayağıyla gelmez, basın kendisi hürriyete gider. Hürriyete giden yol ise zaten engellerle doludur. Acı olan, bu engeller yetmezmiş gibi birde basının ayağına çelme takılmasıdır.

Bülent ECEVİT