"Hayat Adamı Olma!"
Title:
"Hayat Adamı Olma!"
Source:
Ulus, "Günün Işığında", Sayı: 11694, s. 1
Date:
1955-07-11
Location:
Atatürk Kitaplığı, 152/29
Text:
GÜNÜN IŞIĞINDA
«Hayat adamı olma!»
Çevremiz öyle cesaret kırıcı, insanın kendi kendine bile güvenini sarsıcı örneklerle dolu ki!
Yetişmekte olan nesillerin değer verdikleri, saydıkları, kendilerine örnek tutmak istedikleri insanları, onlara en çok ihtiyaç duyulduğa günlerde, içi boş birer korkuluktan ibaret bulmaları ne kadar acı!
Son yıllarda öyle insanlar gördük ki yalnız yetişmekte olan nesillere değil, en başta kendi kendilerine ihanet ettiler.
Oysa içlerinden birçoğunun belki gerçek birer kahraman oldukları günler de vardı. Bazıları gençliklerinde her türlü fedakârlık ve feragat örneğini vermişlerdi.
Biz bu kadar çabuk yorulan, sabrı bu kadar çabuk tükenen bir millet miyiz? Bizler kendi kendinden bile usanıverecek kadar dayanıksık ve kararsız, kendi sözlerini bile ciddiye almıyacak kadar hafif, kendi onurunu bile gözetemiyecek kadar zavallı insanlar mıyız?
Beş değil, on değil, elli değil, yüz değil çevremiz böyle insanlarla doldu...
Yoksa eski devirde birtakım kalıplar olurmuş da biz bu kalıpların içine girerek ayakta durabilen fırsatçıları birer şahsiyet mi sanırmışız? Şimdi o kalıplar kaldırılınca hepsi gerçek benlikleriyle ortada kaldılar da memleketimizdeki bu şahsiyet buhranı ondan mıdır?
Asıl kötü olan, korkunç olan, güvendiğimiz, inanıp değer verdiğimiz insanlardan bir çoğunun, üzerlerindeki kalıplar çıkarılınca böyle birer hiç olduklarını göstermeleri değildir.
Korkunç olan, böyle insanların bu toplumda hâlâ birer şerefli, onurlu vatandaş yerini tutabilmeleri de değildir.
Asıl kötü olan, korkunç olan, her gün yeni bir hayal kırıklığına, yeni bir karamsarlığa, yeni bir karamsarlığa düşen genç nesillerin, Türkiye'de, o kendilerini hayal kırıklığına uğratmış insanları taklid etmeksizin, onların metotlarını, onların silâhlarını kullanmaksızın yaşanamıyacağı, karın doyurulamıyacağı bir işte, hele siyasette başarı sağlanamıyacağı inancına saplanmaları ihtimalidir.
«Cemiyetimizdeki şartlara uymak zorundayız... Bu cemiyet böyle adam istiyor... Bu cemiyette muvaffak olmanın, hayat adamı olmanın sırrı budur...» gibi düşüncelerin genç zihinleri zehirlemiye başlaması, memleketimiz için ihtimallerin en karasıdır.
Bu memleketi seven aydın ana babaların, bu memleketi böyle bir çıkmaza düşmekten korumak için yapabilecekleri bir hizmet vardır: Erginlik çağına gelmiş oğullarına,
«Hayat adamı olma!» diye öğüt vermek!
Bülend ECEVIT
«Hayat adamı olma!»
Çevremiz öyle cesaret kırıcı, insanın kendi kendine bile güvenini sarsıcı örneklerle dolu ki!
Yetişmekte olan nesillerin değer verdikleri, saydıkları, kendilerine örnek tutmak istedikleri insanları, onlara en çok ihtiyaç duyulduğa günlerde, içi boş birer korkuluktan ibaret bulmaları ne kadar acı!
Son yıllarda öyle insanlar gördük ki yalnız yetişmekte olan nesillere değil, en başta kendi kendilerine ihanet ettiler.
Oysa içlerinden birçoğunun belki gerçek birer kahraman oldukları günler de vardı. Bazıları gençliklerinde her türlü fedakârlık ve feragat örneğini vermişlerdi.
Biz bu kadar çabuk yorulan, sabrı bu kadar çabuk tükenen bir millet miyiz? Bizler kendi kendinden bile usanıverecek kadar dayanıksık ve kararsız, kendi sözlerini bile ciddiye almıyacak kadar hafif, kendi onurunu bile gözetemiyecek kadar zavallı insanlar mıyız?
Beş değil, on değil, elli değil, yüz değil çevremiz böyle insanlarla doldu...
Yoksa eski devirde birtakım kalıplar olurmuş da biz bu kalıpların içine girerek ayakta durabilen fırsatçıları birer şahsiyet mi sanırmışız? Şimdi o kalıplar kaldırılınca hepsi gerçek benlikleriyle ortada kaldılar da memleketimizdeki bu şahsiyet buhranı ondan mıdır?
Asıl kötü olan, korkunç olan, güvendiğimiz, inanıp değer verdiğimiz insanlardan bir çoğunun, üzerlerindeki kalıplar çıkarılınca böyle birer hiç olduklarını göstermeleri değildir.
Korkunç olan, böyle insanların bu toplumda hâlâ birer şerefli, onurlu vatandaş yerini tutabilmeleri de değildir.
Asıl kötü olan, korkunç olan, her gün yeni bir hayal kırıklığına, yeni bir karamsarlığa, yeni bir karamsarlığa düşen genç nesillerin, Türkiye'de, o kendilerini hayal kırıklığına uğratmış insanları taklid etmeksizin, onların metotlarını, onların silâhlarını kullanmaksızın yaşanamıyacağı, karın doyurulamıyacağı bir işte, hele siyasette başarı sağlanamıyacağı inancına saplanmaları ihtimalidir.
«Cemiyetimizdeki şartlara uymak zorundayız... Bu cemiyet böyle adam istiyor... Bu cemiyette muvaffak olmanın, hayat adamı olmanın sırrı budur...» gibi düşüncelerin genç zihinleri zehirlemiye başlaması, memleketimiz için ihtimallerin en karasıdır.
Bu memleketi seven aydın ana babaların, bu memleketi böyle bir çıkmaza düşmekten korumak için yapabilecekleri bir hizmet vardır: Erginlik çağına gelmiş oğullarına,
«Hayat adamı olma!» diye öğüt vermek!
Bülend ECEVIT
Files
Collection
Citation
“"Hayat Adamı Olma!",” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, accessed April 18, 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/414.
