Elveda Hürriyet!
Başlık:
Elveda Hürriyet!
Kaynak:
Halkçı (Yeni Ulus), "Günün Işığında" s. 3
Tarih:
1954-05-28
Lokasyon:
Rahşan Ecevit Arşivi
Metin:
GÜNÜN IŞIĞINDA :
Elveda hürriyet!
Shakespeare’in kırallarından biri, tacı, tahtı ve bütün umutları alındıktan sonra, kendisini avutmaya çalışanlara döner:
«Gelin Allah rızası için çömelelim de yere
Kıralların acıklı ölümlerinden bahsedelim,»
der.
Gelin Allah rızası için biz de çömelip yere, şu memlekette Hürriyete saplanan hançerlerden bahsedelim!
Yüzyıl var ki hürriyet ateşi bu milletin içine düştü. Düşmez olaydı! Her alevlenişinde onu söndürmek istediler. Her söndürülüşte bağrımızdan yeni bir ümitle doğdu. Her doğuşta sırtından hançerlediler.
Fakat bugünkü kadar acıklısı olmamıştı. Bugün Hürriyeti sırtından hançerliyenler, onun kendi çocuklarıdır. Onun sayesinde nefes alan, onun sayesinde kanları kaynamış olanlardır.
Hürriyet bir daha içimizde hangi ümitle alevlenecek, bağrımızdan hangi cesaretle doğacaktır? Onu söndürenleri, onu sırtından hançerliyenleri baş tacı edenler biz değil miyiz? Artık aramıza Hürriyeti hangi yüzle çağırabiliriz?
İşte nihayet Mecliste kürsüye çıkıp konuştular, sözlerini yer yer hürriyet kelimesiyle süsleyip Hürriyetin ölüm fetvasını verdiler. Bir zafer sarhoşluğu içinde sokak sokak gezdirdikleri tabutlarda saklı olan Hürriyetmiş meğer! Şimdi Hürriyetin mezar taşını da yazdılar, çukurunu kazdılar, onu toprağa gömmek üzereler.
Gene Shakespeare'in kıralı der ki dostlarına:
«Bırakın bu teselli sözlerini!
Mezardan, kurtlardan, mezar taşlarından bahsedelim!
Toprak bize kâğıt olsun da yağışlı gözlerimizle
O toprağın bağrına yas yazalım !»
Elveda sana Hürriyet! Kimbilir bir daha ne zaman gelirsin bizlere!..
Bülend ECEVİT
Elveda hürriyet!
Shakespeare’in kırallarından biri, tacı, tahtı ve bütün umutları alındıktan sonra, kendisini avutmaya çalışanlara döner:
«Gelin Allah rızası için çömelelim de yere
Kıralların acıklı ölümlerinden bahsedelim,»
der.
Gelin Allah rızası için biz de çömelip yere, şu memlekette Hürriyete saplanan hançerlerden bahsedelim!
Yüzyıl var ki hürriyet ateşi bu milletin içine düştü. Düşmez olaydı! Her alevlenişinde onu söndürmek istediler. Her söndürülüşte bağrımızdan yeni bir ümitle doğdu. Her doğuşta sırtından hançerlediler.
Fakat bugünkü kadar acıklısı olmamıştı. Bugün Hürriyeti sırtından hançerliyenler, onun kendi çocuklarıdır. Onun sayesinde nefes alan, onun sayesinde kanları kaynamış olanlardır.
Hürriyet bir daha içimizde hangi ümitle alevlenecek, bağrımızdan hangi cesaretle doğacaktır? Onu söndürenleri, onu sırtından hançerliyenleri baş tacı edenler biz değil miyiz? Artık aramıza Hürriyeti hangi yüzle çağırabiliriz?
İşte nihayet Mecliste kürsüye çıkıp konuştular, sözlerini yer yer hürriyet kelimesiyle süsleyip Hürriyetin ölüm fetvasını verdiler. Bir zafer sarhoşluğu içinde sokak sokak gezdirdikleri tabutlarda saklı olan Hürriyetmiş meğer! Şimdi Hürriyetin mezar taşını da yazdılar, çukurunu kazdılar, onu toprağa gömmek üzereler.
Gene Shakespeare'in kıralı der ki dostlarına:
«Bırakın bu teselli sözlerini!
Mezardan, kurtlardan, mezar taşlarından bahsedelim!
Toprak bize kâğıt olsun da yağışlı gözlerimizle
O toprağın bağrına yas yazalım !»
Elveda sana Hürriyet! Kimbilir bir daha ne zaman gelirsin bizlere!..
Bülend ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Elveda Hürriyet!,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 16 Nisan 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/240 ulaşıldı.
