Demokrasinin Düşmanları
Başlık:
Demokrasinin Düşmanları
Kaynak:
Ulus, "Günaydın" s. 1
Tarih:
1960-12-27
Lokasyon:
Rahşan Ecevit Arşivi
Metin:
GÜNAYDIN
BÜLENT ECEVİT
Demokrasinin düşmanları
Son yıllarda Türk siyaset hayatında «Demokrat Partili», bir bakıma, demokrasiyi reddeden insan demek olmuştu. Demokrat Parti iktidarının tutumu demokrasiye öylesine aykırı idi ki hem bu partiyi tutup hem demokrasiye inanmak imkânsızdı.
Zaten bazı kimselerin Demokrat Partiyi tutuş sebepleri de demokrasi ile bağdaşamıyacak sebeplerdi. Kimi karanlık yollardan veya zahmet karşılığı olmadan maddî menfaat sağlıyabilmek için; kimi önder diye bellenen bir insana körükörüne bağlanıp ardından sürüklenecek yaradılışta olduğu için; kimi mutaassıp davranışlı olduğu için; kimi de topluma küskün olduğu ve bu küskünlüğün acısını zorba bir iktidar elinde bir zûlüm ve baskı aracı haline gelmekle çıkarabileceği için, demokrasiyi reddettiği yıllarda Demokrat Partiye büsbütün bağlanmış hattâ bu Partiyi demokrasiden gitgide uzaklaşmağa teşvik etmişti. Böyle kimseler, kendilerini tatmin edecek, rahat ettirecek, kendilerine güvenlik duygusu verecek ortamı demokraside bulamazlardı.
Demokrat Parti iktidarı yıkıldıktan sonra memlekette huzursuzluk çıkarma imkânlarını arayanlar, Demokrat Partiyi bu sebeplerle tutmuş olanlardır. Sırf işi yersiz bir onur ve aşırı bir inat meselesi haline getirdikleri için D.P.'ye bağlı kalan, çok daha geniş sayıdaki masum D. P.'liler, şimdi içine düştükleri durumda böylelerinin kurbanı olmaktadırlar.
Yukarıda saydığımız sebeplerle Demokrat Partiyi tutmuş olanlar, şimdi o kütleyi birleşik halde tutmaya çalışıyorlar. Çünkü o kütleyi birleşik halde tutmakla kendilerini korumuş, güvenlik altına almış, işlemeye alıştıkları suçları rahatça işlemeye devam edebilecekleri bir ortam hazırlamış olabileceklerini ummaktadırlar.
Yukarıda saydığımız sebeplerle Demokrat Partiyi tutanlar için önemli olan Demokrat Partinin kendisi değildir. Adı değildir. Programı hiç değildir. Onlar için Demokrat Partinin neredeyse «peygamber» liğini ilân etmiş oldukları önderi bile önemli değildir. Şimdi böylelerine gizlice sorsanız, Menderes, işleri yeteri kadar sıkı tutamadığı, ipin ucunu kaçırdığı için kendilerini müşkil duruma düşürmüş bir beceriksiz kişidir. Menderes'den çok daha zalim, çok daha insafsız, çok daha kültürsüz bir demagog, bugün önder diye bu kimselerin başına geçse, Menderes'i unutup onun ardından sürüklenmeğe çoktan hazırdırlar.
Onların bütün istedikleri Türkiye'de demokrasinin yeniden kurulamamasıdır. Çünkü demokrasi huzurlarını kaçıracak, rahatlarını bozacak, ve şahsiyetlerini, bütün eksiklikleri, yetersizlikleri ile çırılçıplak sokak ortasında bırakacaktır.
Bu kimselerin oltaları ucundaki hayalî oylara kapılarak hayal kuran bazı siyasî çevreler olsun, Demokrat Partiye sırf inatçılıkla ya da yersiz bir onur anlayışı ile bağlı kalan iyiniyetli insanlar olsun, bu kimselerin telkinlerinden kurtulmadıkça, Türk toplum yapısında 10 yıllık D.P. iktidarının bıraktığı hastalıkları tedavi etmek kolay olmayacaktır.
Bu kimselerle mücadele etmek, Türkiye'de demokrasiyi ve huzuru yeniden kurabilmenin şartıdır.
Türkiye'de demokrasi ve huzur isteyenler, Türkiye'nin şerefli, haysiyetli insanlara güvenlik içinde yaşama imkânı veren bir ülke olmasını isteyenler, Millî Birlik idaresini bu kimselere karşı mücadelesinde desteklemelidirler.
Bu kimselerin sayıları az, güçleri az, ama verebilecekleri zarar büyüktür. Çünkü kendi çıkarları uğrunda memlekete en büyük kötülükleri yapmayı göze alabilecek kadar sorumsuzdurlar.
BÜLENT ECEVİT
Demokrasinin düşmanları
Son yıllarda Türk siyaset hayatında «Demokrat Partili», bir bakıma, demokrasiyi reddeden insan demek olmuştu. Demokrat Parti iktidarının tutumu demokrasiye öylesine aykırı idi ki hem bu partiyi tutup hem demokrasiye inanmak imkânsızdı.
Zaten bazı kimselerin Demokrat Partiyi tutuş sebepleri de demokrasi ile bağdaşamıyacak sebeplerdi. Kimi karanlık yollardan veya zahmet karşılığı olmadan maddî menfaat sağlıyabilmek için; kimi önder diye bellenen bir insana körükörüne bağlanıp ardından sürüklenecek yaradılışta olduğu için; kimi mutaassıp davranışlı olduğu için; kimi de topluma küskün olduğu ve bu küskünlüğün acısını zorba bir iktidar elinde bir zûlüm ve baskı aracı haline gelmekle çıkarabileceği için, demokrasiyi reddettiği yıllarda Demokrat Partiye büsbütün bağlanmış hattâ bu Partiyi demokrasiden gitgide uzaklaşmağa teşvik etmişti. Böyle kimseler, kendilerini tatmin edecek, rahat ettirecek, kendilerine güvenlik duygusu verecek ortamı demokraside bulamazlardı.
Demokrat Parti iktidarı yıkıldıktan sonra memlekette huzursuzluk çıkarma imkânlarını arayanlar, Demokrat Partiyi bu sebeplerle tutmuş olanlardır. Sırf işi yersiz bir onur ve aşırı bir inat meselesi haline getirdikleri için D.P.'ye bağlı kalan, çok daha geniş sayıdaki masum D. P.'liler, şimdi içine düştükleri durumda böylelerinin kurbanı olmaktadırlar.
Yukarıda saydığımız sebeplerle Demokrat Partiyi tutmuş olanlar, şimdi o kütleyi birleşik halde tutmaya çalışıyorlar. Çünkü o kütleyi birleşik halde tutmakla kendilerini korumuş, güvenlik altına almış, işlemeye alıştıkları suçları rahatça işlemeye devam edebilecekleri bir ortam hazırlamış olabileceklerini ummaktadırlar.
Yukarıda saydığımız sebeplerle Demokrat Partiyi tutanlar için önemli olan Demokrat Partinin kendisi değildir. Adı değildir. Programı hiç değildir. Onlar için Demokrat Partinin neredeyse «peygamber» liğini ilân etmiş oldukları önderi bile önemli değildir. Şimdi böylelerine gizlice sorsanız, Menderes, işleri yeteri kadar sıkı tutamadığı, ipin ucunu kaçırdığı için kendilerini müşkil duruma düşürmüş bir beceriksiz kişidir. Menderes'den çok daha zalim, çok daha insafsız, çok daha kültürsüz bir demagog, bugün önder diye bu kimselerin başına geçse, Menderes'i unutup onun ardından sürüklenmeğe çoktan hazırdırlar.
Onların bütün istedikleri Türkiye'de demokrasinin yeniden kurulamamasıdır. Çünkü demokrasi huzurlarını kaçıracak, rahatlarını bozacak, ve şahsiyetlerini, bütün eksiklikleri, yetersizlikleri ile çırılçıplak sokak ortasında bırakacaktır.
Bu kimselerin oltaları ucundaki hayalî oylara kapılarak hayal kuran bazı siyasî çevreler olsun, Demokrat Partiye sırf inatçılıkla ya da yersiz bir onur anlayışı ile bağlı kalan iyiniyetli insanlar olsun, bu kimselerin telkinlerinden kurtulmadıkça, Türk toplum yapısında 10 yıllık D.P. iktidarının bıraktığı hastalıkları tedavi etmek kolay olmayacaktır.
Bu kimselerle mücadele etmek, Türkiye'de demokrasiyi ve huzuru yeniden kurabilmenin şartıdır.
Türkiye'de demokrasi ve huzur isteyenler, Türkiye'nin şerefli, haysiyetli insanlara güvenlik içinde yaşama imkânı veren bir ülke olmasını isteyenler, Millî Birlik idaresini bu kimselere karşı mücadelesinde desteklemelidirler.
Bu kimselerin sayıları az, güçleri az, ama verebilecekleri zarar büyüktür. Çünkü kendi çıkarları uğrunda memlekete en büyük kötülükleri yapmayı göze alabilecek kadar sorumsuzdurlar.
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Demokrasinin Düşmanları,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 24 Kasım 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/1299 ulaşıldı.
