Nefes
Başlık:
Nefes
Kaynak:
Ulus, "Günaydın" s. 1
Tarih:
1960-10-18
Lokasyon:
Rahşan Ecevit Arşivi
Metin:
GÜNAYDIN
BÜLENT ECEVİT
NEFES
İnsanın kendini çok sevindiren, coşturan günlerde, kendi sevinme hakkını yetersiz bulduğu, sevinilecek olayın büyüklüğü karşısında kendi kendiyle yetinemeyip bir başkasına ihtiyaç duyduğu bir başkası için,
— O da sağ olmalıydı, bugünü yaşamalıydı!, diye düşündüğü olur.
27 Mayıs günü bir çoğumuzun,
— O da sağ olmalıydı, bugünüyaşamalıpdı!, diye düşündüğü kimselerden biri herhâlde Hüseyin Cahit Yalçın'dı.
Ömrünü arayışla, özleyişle, ama yorulmayan bir arayış, tükenmeyen, umut kesmeyen bir özleyişle geçirmişti.
Onun arayışındaki yorulmazlık, onun özleyişindeki tükenmezlik, Türkiye'de kaç kuşağa can katmış, heyecan katmıştır! Nice karanlık günlerde o, sönmeyen sayılı ışıklardan biri olarak kalmış, sert esintilerde sönen mumlardan nicesi onun alevinden gene yanmıştır.
Kendinden çok daha genç olan nicelerinin,
— Artık yol tükendi!, deyip duraladığı noktalardan, hep, Hüseyin Cahit Yalçın'in, cesur adımlarıyla yol açarak, hızını kesmeden yürümeğe devam ettiği görülmüştür.
Kaç defa Türk basınını, aşılmaz sanılan barikatlar ötesine, onun bu yılmazlığı, bu durmazlığı götürmüştür!
Yalçın 80 inci yaşını hapishanede kutlamış olmasa idi, şerefli gazeteciler için hapse girmekten kaçınmak, hapis tehlikesinin başladığı noktada durmak, herhâlde o kadar utanılacak bir zaaf sayılmaz, bir baskı rejiminde hapse girmeyi göze almak gazetecilik mesleğinin belki de o kadar tabiî bir şartı sayılmazdı.
Cenaze töreninin yapıldığı gün İstanbul'da, onun tabutuyla Demokrat Partili mitingciler yolda karşılaştılar. Bu karşılaşma, o tabutun ardında yürüyenlere, bir tükeniş gibi, zorbalık karşısında insan haysiyetini, zulüm karşısında hürriyetin ölümü gibi gelebilirdi. Fakat hiç de öyle gelmedi. Gelemezdi.
Onun son seslenişi gençliğeydi, son nefesi «HÜRRİYET»...
Tabutu gençliğin ellerindeydi, nefesi gençliğin ciğerlerinde...
27 Mayıs hürriyet zaferinde o gençliğin ve o nefesin az mı etkisi olmuştur?
1960 Nisanında, Mayısında sokak sokak esen, 27 Mayıs sabahı bütün ülkeyi dirilten hürriyette onun da nefesi dile gelmişti.
Hüseyin Cahit Yalcın'ın ömrü tükenmiş, nefesi tükenmemişti.
BÜLENT ECEVİT
NEFES
İnsanın kendini çok sevindiren, coşturan günlerde, kendi sevinme hakkını yetersiz bulduğu, sevinilecek olayın büyüklüğü karşısında kendi kendiyle yetinemeyip bir başkasına ihtiyaç duyduğu bir başkası için,
— O da sağ olmalıydı, bugünü yaşamalıydı!, diye düşündüğü olur.
27 Mayıs günü bir çoğumuzun,
— O da sağ olmalıydı, bugünüyaşamalıpdı!, diye düşündüğü kimselerden biri herhâlde Hüseyin Cahit Yalçın'dı.
Ömrünü arayışla, özleyişle, ama yorulmayan bir arayış, tükenmeyen, umut kesmeyen bir özleyişle geçirmişti.
Onun arayışındaki yorulmazlık, onun özleyişindeki tükenmezlik, Türkiye'de kaç kuşağa can katmış, heyecan katmıştır! Nice karanlık günlerde o, sönmeyen sayılı ışıklardan biri olarak kalmış, sert esintilerde sönen mumlardan nicesi onun alevinden gene yanmıştır.
Kendinden çok daha genç olan nicelerinin,
— Artık yol tükendi!, deyip duraladığı noktalardan, hep, Hüseyin Cahit Yalçın'in, cesur adımlarıyla yol açarak, hızını kesmeden yürümeğe devam ettiği görülmüştür.
Kaç defa Türk basınını, aşılmaz sanılan barikatlar ötesine, onun bu yılmazlığı, bu durmazlığı götürmüştür!
Yalçın 80 inci yaşını hapishanede kutlamış olmasa idi, şerefli gazeteciler için hapse girmekten kaçınmak, hapis tehlikesinin başladığı noktada durmak, herhâlde o kadar utanılacak bir zaaf sayılmaz, bir baskı rejiminde hapse girmeyi göze almak gazetecilik mesleğinin belki de o kadar tabiî bir şartı sayılmazdı.
Cenaze töreninin yapıldığı gün İstanbul'da, onun tabutuyla Demokrat Partili mitingciler yolda karşılaştılar. Bu karşılaşma, o tabutun ardında yürüyenlere, bir tükeniş gibi, zorbalık karşısında insan haysiyetini, zulüm karşısında hürriyetin ölümü gibi gelebilirdi. Fakat hiç de öyle gelmedi. Gelemezdi.
Onun son seslenişi gençliğeydi, son nefesi «HÜRRİYET»...
Tabutu gençliğin ellerindeydi, nefesi gençliğin ciğerlerinde...
27 Mayıs hürriyet zaferinde o gençliğin ve o nefesin az mı etkisi olmuştur?
1960 Nisanında, Mayısında sokak sokak esen, 27 Mayıs sabahı bütün ülkeyi dirilten hürriyette onun da nefesi dile gelmişti.
Hüseyin Cahit Yalcın'ın ömrü tükenmiş, nefesi tükenmemişti.
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Nefes,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 24 Kasım 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/1261 ulaşıldı.
