"VC" de Silah Sesleri

"VC" de Silah Sesleri 

Ulus, "Günün Işığında" No 12925, ss. 1, 5 

1959-07-29 

Atatürk Kitaplığı 

GÜNÜN IŞIĞINDA

“V. C.„ de silâh sesleri

Bülent ECEVİT

MADDİ menfaati tek gaye, kanunsuzluğu ve zorbalığı da o gayeye erişmek için vasıta bilen bir topluluğun mensupları, iki halde, kendi aralarında, silâh çekecek, adam öldürmeğe kalkışacak kadar birbirlerine düşebilirler:

1— Ganimet paylaşmasında;

2 — Yakalanıp hesap verme korkusu karşısında.

Hele bu iki hal aynı zamana rastlarsa, bir menfaat topluluğu içinde ne arkadaşlık ve dayanışmadan iz kalır, ne de medenî insan münasebetlerinin asgarî şartlarına uyulur.

Böyle hallerde, o topluluğun mensupları, gayrı meşrû gayeleri önündeki dış engellere karşı beraberce kullanmağa alıştıkları bütün kanundışı zorbalık metodlarını, kendi aralarında biribirlerine karşı kullanmakta tereddüt etmezler.

«Vatan Cephesi» nin müstesna vasıflı üyeleri arasındaki kanlı bıçaklı, ateşli yumruklu son olaylar da, bu bakımdan, tabii sayılmalıdır.

«Vatan Cephesi» diye bir kanunî teşekkül yoktur; «Vatan Cephesi» nin emniyette kaydı yapılmamıştır! Maddî menfaati tek gaye, kanunsuzluğu da o gayeye erişmek için vasıta bilen bütün topluluklar gibi, «Vatan Cephesi» veya halk dilinde kısaca «V.C.» denilen «kuruluş» da, herhangi bir resmî, hukukî hüviyet taşımamaktadır. Buna rağmen, muteber bir kuruluş gibi kendini serbestçe teşhir edebilmesi, hattâ Devlet Radyolarında kendisine iltihak edenlerin, o arada bazı kedi ve köpeklerin, adlarının okunabilmesi, içinde bulunduğumuz üzücü ve — elbette — geçici şartların bir sonucudur.

Gaye ve metodları ve hukuk dışı hüviyetleri bakımından «V.C.» nin benzeri «teşekkül» lere, her memlekette rastlanabilir. Yalnız bizdekinin farkı, fazladan, siyasetle de ilgilenmesi, daha doğrusu maddî menfaat sağlayıcı tertiplerine, siyaset alanını da, mevcut bazı şart ve imkânlardan faydalanarak, verimli bir zemin olarak seçmiş bulunmasıdır.

«V.C.» nin hikmet-î vücudu, ne yoldan sağlanırsa sağlansın maddî menfaat olduğu, safları ancak bir elle yumruk öbür elle para kesesi gösterilerek kabartılabildiği için bu, hukuk dışı «teşekkül» de ganimet paylaşma meselesinin, sık sık bir kıskançlık, haset, rekabet vesilesi olması tabiidir. «Teşekkül» ün menfaatçi hüviyeti, bir kamuflâjdan ibaret kalan «siyasi» görünüşünden daha ön plâna çıktıkça, bu kıskançlık, haset ve rekabetin tezahürleri şiddetlenmekte, gazetelerde okuduğumuz gibi, silâhlar çekilip ateş açılacak dereceye varmaktadır.

Öte yandan bu «teşekkül» ün siyaset alanındaki dayanakları zayıfladıkça ve karşılarında, kanuna bağlılığı, meşruluğu, ahlâkiliği hem bir gaye hem de vasıta olarak benimsemiş gerçek bir siyasi kuvvet günden güne kuvvetlenip, bu kuvvetin, kanunsuzluklar, kanun dışı usullerle sağlanmış ganimetler için hesap sorabilecek bir duruma gelmek üzere olduğu korkusu kabûs gibi belirdikçe, o kıskançlık, haset ve rekabetlere, bir de, sorumlulukları biribirlerinin sırtına atma gayreti eklenmektedir.

Onun için, daha birkaç ay önceye kadar, karşılarındaki o gerçek siyasi kuvvetin başında ve ön saflarında bulunanlara karşı kullanılan zorbaca usuller, meselâ taşlamalar, silâh çekmeler, başka türlü yollardan gözdağı vermeler, şimdi, şüphesiz gene aynı tecrübeli eller tarafından, biribirlerine karşı kullanılmaktadır.

Bu arada, en çok, nasılsa hâlâ içerde kalmış bazı iyiniyetli, aldanmış kimselerin üzüldükleri muhakkaktır. Son zamanlarda bu «teşekkül» den ayrılmaların hızlanması da elbette bu yüzdendir.