27 Ekim'in Manâsı

27 Ekim'in Manâsı 

Ulus, "Günün Işığında", s. 2 

1957-10-23 

Atatürk Kitaplığı, 152/36 

GÜNÜN IŞIĞINDA

27 EKİMİN MANÂSI

Bülent Ecevit

Bugün, muhalefet seçimden önce son sözünü söylüyor. Demokrat Parti ise, iktidar partisi olarak, daha 3 gün 3 gece dilediğini söyliyebilecektir.

Bunun suç olduğuna dair hüküm çıksa uygulanamıyacaktır. Üstelik bu hükmü verecek yargıçlar, Demokrat Parti iktidarda kalırsa, «görülen lüzum üzerine» ilk fırsatta emekliye ayrılmayı göze alacaklardır.

Çünkü kanunları hiçe saymayı marifet sanan bir iktidar partisiyle karşı karşıyayız.

Mücadele şartlarında eşitlikten bu derece kaçan bir iktidar partisi hiçbir demokratik memlekette görülmemiştir. Radyoda itham eder, cevap hakkı tanımaz. Hakaret eder, en hafif bir karşılığı hoş görmez. Sabah bir miting meydanında Devlet Başkanı konuşup muhalefete hücum ederken cereyan vardır, hoparlörler işler, iki saat sonra, muhalefet cevap vereceği sırada, ses duyulmasın diye cereyan kesilir.

Sonra da bunun adı, böyle, karşısındakinin elini kolunu bağlıyarak meydan okuyan iktidarın adı, Bay Adnan Menderesin kullandığı bir deyimle, «erkek» iktidardır. Türk Milletinin «erkeklik» ten anladığı davranışla, Bay Menderes'in bu söze verdiği anlam arasında geceyle gündüz arasındaki kadar fark vardır.

Demokrat Partide bir düzeliş belirtisini, ilerisi için bir umut ışığını, bu seçimler arifesinde yurttaşlar boşuna beklediler.

Seçim kampanyası, en kötü partinin bile kötü niyetlerini saklamağa, yurttaş gönlünü avlamağa çalıştığı bir devredir.

Ama Demokrat Parti, kanunsuzluk, eşitsizlik ve diktatörlük yolunda, artık, kötü niyetlerini saklayamıyacak, gönül avlamağa bile kalkışamıyacak kadar ilerlemiş, bütün tutumu ile, âdeta, seçimlerden sonra bir diktatörlük rejimi kurmağa angaje olmuştur.

Tatlı sözün yerini tehditler almıştır.

Demokrasiye bağlılık iddiasının yerini, demokrasinin bütün temel ilke ve kurumlarına karşı hücumlar almıştır.

Biz de, başka bazı gazeteler de, Demokrat Partiyi, üstüste ısrarla, D.P. Genel İdare Kurulu adına Eylül başında yayınlanan faşist manifestosunu geri almağa, hiç değilse, yurttaşlara bir umut kapısı açacak şekilde tevil etmeğe davet ettik. Fakat tevile lüzum görmek şöyle dursun, Başbakan, son konuşmalarında o manifestoyu destekleyici düşünceler ileri sürdü.

Böylelikle, demokratik denetleme usullerine, kuvvetler arasında muvazene ilkesine, ancak totaliter rejimlerde kullanılan delillerle hücum eden o manifestonun, rejim konusunda D.P. nin seçim beyannamesi yerine geçtiği kesin olarak anlaşıldı.

Bay Adnan Menderes, seçim konuşmalarında, artık kendisinin muhalefete tahammülü kalmadığını, Mecliste, basında ve toplantılarda muhalefet kendisini kontrol ederken iş göremiyeceğini açıkladı.

Sadece iktidarda kalmanın kendisine yetmiyeceğini, D.P. iktidarının mutlaka «kahir bir ekseriyetle» yenilenmesini istediğini söyledi.

Devlet Başkanı ise, 7 buçuk yıllık D.P. iktidarı sırasında, vicdanını müteessir eden hiç bir hâdiseyle karşılaşmadığını belirtti. Böylece, ortadaki bütün kanunsuzlukları, adaletsizlikleri, eşitsizlikleri, hak ve hürriyet kısıntılarını tasvip ettiğini, bunların kendisine en küçük bir vicdan azabı vermediğini açıklamış oldu. Zaten Devlet Başkanının bu durumdan bir teessür duyması nasıl beklenebilirdi ki, devlet radyosunun iktidar hesabına tek taraflı bir propaganda vasıtası olarak kullanılması ve böylelikle kanunların çiğnenmesi sorumluluğuna, bizzat kendi konuşmaları ile de iştirak eylemektedir.

Şimdi Türk seçmenleri, diktatörlükle demokrasi arasında bir seçme yapmak durumundadırlar. Seçimlerde tartışma ve rekabet konusu olan başka bütün meseleler, bu esas mesele yanında, gölgede kalmaktadır.

Köylü kentli büyük çoğunluğun bu gerçeği gördüğüne şüphe yoktur. Onun için, bu seçimle Türk halkı, tarih önünde, kendi kendini idare etmeğe istekli, ergin bir halk olup olmadığının cevabını verecektir.