Gençlik!

Gençlik! 

Ulus, "Günün Işığında" s. 3 

1956-12-16 

Atatürk Kitaplığı, 152/33 

GÜNÜN IŞIĞINDA

Gençlik

Sovyet Rusya'da bile Üniversitelere münazara usûlü girerken, Türkiye'de Üniversite öğrencilerine münazara yasak edildi.

İçyüzümüzü bilmeyen bir Batılı, başında «Demokrat» adlı bir parti bulunan, Avrupa Konseyi, NATO gibi, hürriyet ve demokrasiye bağlı milletler topluluklarında üye olan Türkiye'ye dair bu haberi okusa, herhalde, Üniversite öğrencilerinin, münazaraları vesile bilerek, rejimi tehlikeye düşüren, aşırı sağ veya sol akımları hızlandıran yıkıcı faaliyetlere giriştiklerini sanır. Bilmez ki bu münazaralarda Türk üniversitelileri, kimi çekingenliklerinden kimi de memleket meselelerine ilgisizliklerinden, aşırı akımlar şöyle dursun, günlük iç siyaset gelişmelerine bile dokunmazlardı.

Demokratik memleketlerde Üniversite münazaralarının başlıca amaçlarından biri, iç ve dış siyaset konularına öğrencilerin ilgisini uyanık tutmuş, onları bu konularda kafa işletmeğe teşvik etmek olduğu hâlde, Türkiye'de Üniversite münazaraları, çokluk, düzenli birer kahve sohbetinden, hem de kahve sohbetlerinin en basitinden, en çekilmezinden öteye geçmezdi. Bu münazaralarda Türk Üniversiteleri, evliliğin mi bekârlığın mı sultanlık olduğu, hayatın yaşanmağa değer mi değmez mi olduğu gibi konulardan daha ciddileri üzerinde kafa yormağı gerekli görmezlerdi.

Münazaralarda böyle konular dışına çıkılamayacak olduktan sonra, Sovyet Üniversitelileri, isteseydiler, belki Stalin çağında da münazara izni alabilirlerdi.

Ama bugün Türk Üniversitelilerine bu kadar suya sabuna dokunmaz konularda bile münazara yasak edilmiştir.

Böyle bir yasak, şüphesiz çok acıklıdır. Ama daha da acıklı olan, Üniversiteli gençlerin, böyle bir yasak karşısında futbol maçına gitmeleri yasak edilse gösterecekleri tepkinin onda birini göstermemeleridir.

Elbette ki Üniversite öğrencilerinin, haklı da haksız da, uygun da uygunsuz da olsa, bir yasağa karşı gelmelerini, polis müdahalesini göze alarak münazara yapmağa devam etmelerini beklemezdik. Ama, meselâ burslarının arttırılması için, meselâ bir muhalefet partisinden mülkiyet haklarına aykırı bir özel kanunla alınmış binaların kendilerine lokal olarak verilmesi için gösterdikleri teşebbüs ruhunu böyle bir yasağı önlemek, önliyememişlerse kaldırtmak için de göstermeleri beklenirdi.

Fakat gösterememişlerdir.

Şimdiye kadar seçtikleri münazara konularından, daha münazaranın ve işlere yarıyabileceğini bile pek öğrenmedikleri anlaşılmıştır. Şimdi münazaranın yasak edilmesi karşısındaki kayıtsızlıklarındansa, bunca yıllık münazara tecrübesinin kendilerine bir fikri, demokratik bir anlayış içinde savunma yeteneğini bile verememiş olduğu anlaşılmaktadır. Öyle olmasa idi, herhalde kendilerinde, münazaraları yasak etmek gibi yersiz, yakışıksız bir kararı verenlere karşı, münazaraların gerekliğini, yararlığını savunacak kadar olsun güç ve güvenç bulabilirlerdi.

Jüri üyesi profesörleri müzaralarda polis marifetiyle kürsüden indirtmekle işe başlayan sorumluların, şimdi münazaraları büsbütün yasak ederek, bizi, demirperde gerisinde yavaş yavaş kazanılan hürriyetlere bile imrenir durumda bırakmaları ne kadar bağışlanmaz bir hareketse, gençliğin, Cumhuriyet ve demokrasi ilkelerini korumak hususunda, bazı yıldönümlerini vesile bilerek Osmanlıca edebiyat kırması tebliğler yayınlamaktan başka bir gayret gösterememesi de, en az o kadar bağışlanmaz bir hareketsizliktir.

Bülent ECEVİT