Kahve Kokusu
Başlık:
Kahve Kokusu
Kaynak:
Halkçı (Yeni Ulus), "Günün Işığında" s. 3
Tarih:
1954-04-02
Lokasyon:
Rahşan Ecevit Arşivi
Metin:
GÜNÜN IŞIĞINDA:
Kahve kokusu
Çarşamba akşamı Karaoğlan çarşısına birden bire taze kavrulmuş kahve kokusu yayıldı. Ilık bir ilkbahar yağmuru çiseliyordu. Kahveci dükkânlarının açık pencerelerinden dağılan kahve kokusu, yağmurun getirdiği bir toprak kokusu gibiydi.
Günlerdenberi sabah uykudan uyanınca, gündüz işte yorulunca, akşam eve dönünce bir fincan kahve içememiş Ankaralılar, kahve kokusu burunlarına değer değmez duralıyor, sonra dükkânlardan dağılan bu sıcak kokunun çağrısına uyuyorlardı.
Bu çağrıya uymuş ,bir kahveci dükkânının önünde sıra beklerken, kahveyi, çayı, sigarayı düşündüm. Tütünsüz kalmanın acısını duymamış bir millet olduğumuza sevindim. İkinci Dünya Harbinde, nice memlekette tütünün fiyatı, çocukların ekmeğine, kadınların namusuna kadar çıkmıştı. Kerli ferli insanlar sokaklarda izmarit toplamıştı. Her şeyden geçilmişti de tütünden geçilememişti.
Medeniyetimizi kuranların bilmedikleri tütün, çay ve kahve, bugün medeniyetin bir parçasıdır. Hayatımız makineleştikçe bunlara tiryakiliğimiz de artıyor. Tütün, çay ve kahve, su kadar, hayat kadar şart oluyor.
Zararlarını bile bile sigara içişimizde, kahve, çay içişimizde, ölümü bir umursamayış var. Boynuna ip geçecek insanlardan çoğunun son dileği, hayatta iki nefes daha sigara içebilmek..
Nedendir bu tiryakilik? Nedir tütündeki, kahvedeki, çaydaki sır?.. Vücudumuz hayatın yüküne onlarsız dayanamıyacak kadar mı zayıftır ? Kafamız onlarsız işliyemiyecek kadar mı ağırdır? Dünya onlarsız yaşanamıyacak kadar mı çirkindir? Bizimle beraber yaşıyan, bizim kadar düşünen, hayatı bizim kadar seven bunca insan var ki sigara da, kahve de, çay da içmez! Onlar üstün insanlar mıdır? Yoksa, bir kere tadına varılmadan değeri ölçülemiyecek kadar büyük zevklerden mi yoksundurlar?
Şu var ki biz, sigaraya, kahveye, çaya alışmamış insanları tam yaşamış sayamıyoruz. Onların tam yaşamış olmadıkları bir gerçek midir, yoksa biz mi kendi kendimizi avutuyoruz?
Bütün bu sorulara cevap vermek için tarafsız olabilmeli! Ama şimdi bu yazıyı yazarken masamda, günlerdir özlediğim bir fincan kahvenin buğusu, günlerdir tadı ağzımda yarım kalmış bir sigaranın dumanı yükseliyor. Tarafsız olmak elde mi?
Bülend ECEVİT
Kahve kokusu
Çarşamba akşamı Karaoğlan çarşısına birden bire taze kavrulmuş kahve kokusu yayıldı. Ilık bir ilkbahar yağmuru çiseliyordu. Kahveci dükkânlarının açık pencerelerinden dağılan kahve kokusu, yağmurun getirdiği bir toprak kokusu gibiydi.
Günlerdenberi sabah uykudan uyanınca, gündüz işte yorulunca, akşam eve dönünce bir fincan kahve içememiş Ankaralılar, kahve kokusu burunlarına değer değmez duralıyor, sonra dükkânlardan dağılan bu sıcak kokunun çağrısına uyuyorlardı.
Bu çağrıya uymuş ,bir kahveci dükkânının önünde sıra beklerken, kahveyi, çayı, sigarayı düşündüm. Tütünsüz kalmanın acısını duymamış bir millet olduğumuza sevindim. İkinci Dünya Harbinde, nice memlekette tütünün fiyatı, çocukların ekmeğine, kadınların namusuna kadar çıkmıştı. Kerli ferli insanlar sokaklarda izmarit toplamıştı. Her şeyden geçilmişti de tütünden geçilememişti.
Medeniyetimizi kuranların bilmedikleri tütün, çay ve kahve, bugün medeniyetin bir parçasıdır. Hayatımız makineleştikçe bunlara tiryakiliğimiz de artıyor. Tütün, çay ve kahve, su kadar, hayat kadar şart oluyor.
Zararlarını bile bile sigara içişimizde, kahve, çay içişimizde, ölümü bir umursamayış var. Boynuna ip geçecek insanlardan çoğunun son dileği, hayatta iki nefes daha sigara içebilmek..
Nedendir bu tiryakilik? Nedir tütündeki, kahvedeki, çaydaki sır?.. Vücudumuz hayatın yüküne onlarsız dayanamıyacak kadar mı zayıftır ? Kafamız onlarsız işliyemiyecek kadar mı ağırdır? Dünya onlarsız yaşanamıyacak kadar mı çirkindir? Bizimle beraber yaşıyan, bizim kadar düşünen, hayatı bizim kadar seven bunca insan var ki sigara da, kahve de, çay da içmez! Onlar üstün insanlar mıdır? Yoksa, bir kere tadına varılmadan değeri ölçülemiyecek kadar büyük zevklerden mi yoksundurlar?
Şu var ki biz, sigaraya, kahveye, çaya alışmamış insanları tam yaşamış sayamıyoruz. Onların tam yaşamış olmadıkları bir gerçek midir, yoksa biz mi kendi kendimizi avutuyoruz?
Bütün bu sorulara cevap vermek için tarafsız olabilmeli! Ama şimdi bu yazıyı yazarken masamda, günlerdir özlediğim bir fincan kahvenin buğusu, günlerdir tadı ağzımda yarım kalmış bir sigaranın dumanı yükseliyor. Tarafsız olmak elde mi?
Bülend ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Kahve Kokusu,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 26 Aralık 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/204 ulaşıldı.
