İnsanlık

İnsanlık 

Ulus, "Günün Işığında" No 12943, ss. 1, 5 

1959-08-16 

Atatürk Kitaplığı 

GÜNÜN IŞIĞINDA

İNSANLIK

Bülent ECEVİT

YILLARDIR kötüye, kötüden daha kötüye gidişe, o kadar alışmışız ki, C.H.P. Genel Sekreteri Kasım Gülek’in ve C.H.P. Milletvekillerinin son Karadeniz gezisinde emniyet kuvvetleri halkın sevgi pösterilerine silâhla, bombayla, copla değil de, ancak yumrukla engel olmaya çalıştılar diye; Gülek, uğradığı yerlerde yurttaşlarla el sıkıştığı için mahkemeye verilecek yerde birkaç Demokrat Partiliyle de el sıkışabildi diye; gezisinin ortasında tevkif edilip gizlice İstanbul’a kaçırılmaksızın yoluna devam edebildi diye, neredeyse milletçe bayram edeceğiz.

C.H.P. lilerin son Karadeniz gezisindeki bu iyilik belirtileri, İnönü’nün özlü deyişiyle «münasebetleri insanlık istikametine götürecek» bu «istidatlar», henüz, iktidar partisi başlarının anlayış ve davranışında iyiliğe doğru bir gelişmeyi yansıtıyor sayılamaz. O yolda erken umutlara kapılmağa, son yılların acı aldanışları elvermez.

Nitekim, bu iyilik belirtileri, iktidar partisi idarecilerinin, Radyo Gazetesinde, milleti ikiye bölmek ve «biz» denen iktidar partilileri «onlar» denen muhaliflere açıkça düşman etmek amacını güden bir kampanya açtıkları sıraya rastlamıştır.

Rize’de, Ünye’de, daha başka Karadeniz şehir ve kasabalarında, Demokrat Partili birçok temiz yurttaşların, C.H.P. li ziyaretçilere gösterdikleri ilgi, efendilik, konukseverlik, bu çirkin, bu düşmanca radyo kampanyasının ne kadar etkisiz kaldığını, üstelik beklenenden bambaşka sonuçlar verdiğini ortaya çıkarmıştır.

Radyo Gazetesinin hazırlayıcılarından olduğu söylenen «Zafer» başyazarı, buna pek sinirlenmiş, bu yüzden pek derin bir hayal kırıklığına uğramış? görünüyor.

«Bizimkiler» dediği Ünye'li Demokrat Partililerin, C.H.P. li konuklarla beraber Ünye’yi gezişlerini, ancak, C.H.P. lilerin «inkâr» cılıklarını yüzlerine vurmuş, «C.H.P. li tahrikat mangalarını» susturmuş, onlara «Demokrat iktidar tarafından o noktada yapılanları... zabıt tutup» göstermiş ve «gördük diye imzalarını» almış olmaları şartı ile, kendisinin ve kendisi gibi düşünen iktidar büyüklerinin hos görebileceklerini belirtiyor.

İktidar sözcüsü yazar, hiç şüphesiz liderlerden aldığı buyrukla «biz» ve «onlar» diye ikiye bölünmesine çalıştığı milletin fertleri arasında, bu şarta uymayan bir dostluğu, bir medenî münasebeti, bir «insanlık münasebeti» ni belli ki kabul edememekte, partisi için zararlı bulmakta, ve «münasebetleri insanlık istikametine götürecek istidatlar» karsısında milletin sevincini paylasamamaktadır

Ama Türk halkı, hak ve adalet duygusu en kuvvetli halktır. Haksızlığa uğrayanın hep yanında ola gelmiştir. Türk halkı için iyimserliğinde hiçbir vakit yanılmamış İnönü’nün sık sık belirttiği gibi, Demokrat Parti içindeki hâlâ temiz kalabilmiş büyük kütle de şüphesiz öyle olacaktır.

İktidarda tutunabilme umutlarını, sadece, Türk halkının doğuştan iyi ve üstün vasıflarını yıkma hayaline bağlamış kimseler için, «Zafer» başyazarının Radyo Gazetesi hazırlayıcılarının, Karadenizden gelen insanlık haberleri karşısında uğradıkları hayal kırıklığı mukadderdir.

Karadenizde rastlanan, «münasebetleri insanlık istikametine götürecek istidatlar», henüz, iktidar partisi baslarının anlayış ve davranışında iyiliğe doğru bir gelişmeyi yansıtıyor sayılamaz. Fakat, eninde sonunda, halktan bu istidatlar, münasebetleri insanlık çerçevesinden çıkarmakta fayda görenleri, ya bu hevesden vazgeçirecek, ya da korktukları âkıbete götürecektir.