Milliyetçilik Masalımız
Başlık:
Milliyetçilik Masalımız
Kaynak:
Halkçı (Yeni Ulus), "Günün Işığında" s. 3
Tarih:
1954-06-26
Lokasyon:
Rahşan Ecevit Arşivi
Metin:
GÜNÜN IŞIĞINDA:
Milliyetçilik masalımız
Milliyetçiliğimizin üstüne toz kondurmayız. Fakat çoğunluk bu, davul cinsinden bir milliyetçiliktir. İçi bomboştur, yalnız gürültüsü vardır.
Memleketi iş hayatımızda düşünmeksizin de milliyetçi olabileceğimizi sanırız.
Çoğumuz için milliyetçilik sanki bir jest, kahramanlıksa bir beyaz perde pozudur. Jest yapmıya, kanımızı döküp kahramanlık göstermiye vesile vermediği için, sakln barış günlerini can sıkıcı ve ahlâk bozucu buluruz. Kahvelerde vakit öldüren gençleri bir yoklayın, çoğu, barış günlerinin bu can sıkıcılığına dayanamayıp damarlarında kaynıyan kanı tavla şakırtısında uyuşturmaya çıkmış milliyetçilerdir.
Bu, bizde toplum şuurunun uyanmamış olmasındandır. Toplum şuurundan ayrı bir milliyetçilik de, böyle güm güm öten bir davuldan başka bir şey olamazdı.
Halbuki gerçek milliyetçiliğin yeri zamanı olmasa gerektir. Bir bakkal, tezgâhı başında; bir toptancı, mağazasında; bir imalâtçı, fabrikasında; bir memur, masasında; bir genç, kitabının başında milliyetçi olabilmelidir!
Herkes, her faaliyetinde, içinde bulunduğu topluma faydalı olmayı, hiç değilse zararsız olmayı gözetebilir. Bunu bencil duygularından önde tutabilir. Ancak bunu yaptığı zaman milliyetçidir.
İşini kötüye kullanan memur, kalemini satan gazeteci, hileli iş yapan tüccar, bozuk mal çıkaran imalâtçı, bu toplum içinde kendine düşen görevi yapmaktan kaçınıyor, kendi menfaatini memleket menfaatinden önde tutuyor demektir.
Cepheden kaçan askerle böyleleri arasında ne fark olduğunu, ancak, milliyetçiliği davul gibi güm güm öten kahramanlar izah edebilir. Çünkü onlara göre vatan, ancak harbden harbe kurtarılır. Bizim milliyetçilerimizden çoğu bir vatanın asıl barışta kurtarılması gerektiğini bilmez görünüyorlar.
Bülend ECEVİT
Milliyetçilik masalımız
Milliyetçiliğimizin üstüne toz kondurmayız. Fakat çoğunluk bu, davul cinsinden bir milliyetçiliktir. İçi bomboştur, yalnız gürültüsü vardır.
Memleketi iş hayatımızda düşünmeksizin de milliyetçi olabileceğimizi sanırız.
Çoğumuz için milliyetçilik sanki bir jest, kahramanlıksa bir beyaz perde pozudur. Jest yapmıya, kanımızı döküp kahramanlık göstermiye vesile vermediği için, sakln barış günlerini can sıkıcı ve ahlâk bozucu buluruz. Kahvelerde vakit öldüren gençleri bir yoklayın, çoğu, barış günlerinin bu can sıkıcılığına dayanamayıp damarlarında kaynıyan kanı tavla şakırtısında uyuşturmaya çıkmış milliyetçilerdir.
Bu, bizde toplum şuurunun uyanmamış olmasındandır. Toplum şuurundan ayrı bir milliyetçilik de, böyle güm güm öten bir davuldan başka bir şey olamazdı.
Halbuki gerçek milliyetçiliğin yeri zamanı olmasa gerektir. Bir bakkal, tezgâhı başında; bir toptancı, mağazasında; bir imalâtçı, fabrikasında; bir memur, masasında; bir genç, kitabının başında milliyetçi olabilmelidir!
Herkes, her faaliyetinde, içinde bulunduğu topluma faydalı olmayı, hiç değilse zararsız olmayı gözetebilir. Bunu bencil duygularından önde tutabilir. Ancak bunu yaptığı zaman milliyetçidir.
İşini kötüye kullanan memur, kalemini satan gazeteci, hileli iş yapan tüccar, bozuk mal çıkaran imalâtçı, bu toplum içinde kendine düşen görevi yapmaktan kaçınıyor, kendi menfaatini memleket menfaatinden önde tutuyor demektir.
Cepheden kaçan askerle böyleleri arasında ne fark olduğunu, ancak, milliyetçiliği davul gibi güm güm öten kahramanlar izah edebilir. Çünkü onlara göre vatan, ancak harbden harbe kurtarılır. Bizim milliyetçilerimizden çoğu bir vatanın asıl barışta kurtarılması gerektiğini bilmez görünüyorlar.
Bülend ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Milliyetçilik Masalımız,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 19 Nisan 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/260 ulaşıldı.
