Armut, Piş!
Başlık:
Armut, Piş!
Kaynak:
Halkçı (Yeni Ulus), "Günün Işığında" s. 3
Tarih:
1954-02-13
Lokasyon:
Rahşan Ecevit Arşivi
Metin:
GÜNÜN IŞIĞINDA:
Armut, piş!
Aydınlarımızın ve ömründe bir-iki defa pasaport çıkartmış olmayı aydınlık beratı sayanlarımızın, memlekette olup bitenlere, gazetelerimizde yazılıp çizilenlere, evlerimize, yollarımıza, insanlarımıza bakıp da bir burun kıvırışları, bir omuz silkişlerî, bir, “azizim, bu memlekette de yaşanmaz ki”, deyişleri var.
Şu hâkir dünyanın işini bitirmiş de artık aya gidebilecekleri günü özlemeğe başlamış bazı Yeni Dünyalılar gibi, onların da gözlerinde ya Quartier Latin ya Amerika tütüyordur. Bir yolunu bulur bulmaz Batıya göç edip oralarda yerleşeceklerdir.
Belki Amerika gerçekten özlenilecek, imrenilecek bir ülkedir ama, Amerika’yı bu hâle getirenler, bizim aydınlarımız gibi, ağızlarını pişmiş armuda açmış insanlar değildi. Teşbihteki armut ağaçlarını, bomboş bir kıtaya onlar götürüp dikmişlerdi.
Bizim aydınlarımız, medeniyet seviyemize olduğu kadar politik seviyemize de katlanamazlar. Bu memleketin politikasiyle ilgilenmeği hor görür, gazete bile okumazlar.
Gazetlerde kırk yıllık sütunu olan güvendiğimiz aydınlar vardır. Onlar da memleket yerinden oynasa umursamazlar. Makabline şâmil bir kanunun çıktığı gün şayet İstanbul’u da sis basmışsa, onlar, Boğaziçi seferlerinin sis yüzünden aksamasına dair ateşli bir fıkra döşenirler. Tenezzül buyurmazlar memleketin politikasiyle ilgilenmeğe. Onlar da, gazete okumaya tenezzül etmiyen benzerleri kadar, bu memleketin politik seviyesinin üstünde yaşamakla öğünürler.
Bıraksanız hepsi, hepsi göç edeceklerdir. Eli kalem fırça tutanı Quartier Latin’e, elini sıcak sudan soğuk suya sokamayanı Amerika’ya gidecektir.
Neyse ki onlar göç ettikçe yurdumuz boşalmış olmayacaktır, Onlar Batıya göç edursunlar, elini sıcak sudan çıkaran Amerikalı bizim yurdumuza gelmektedir. Elektriği olmıyan kasabalarımızda yıllar geçirmekte, aydınlarımıza Maçin kadar uzak görünen Doğu illerimizin susuz otel odalarına yerleşip çalışmaktadırlar.
Armutlarımızı onlar pişirmektedirler.
Bizim aydınlarımız akıllı! Açmışlar ağızlarını, armutların pişip ağızlarına düşeceği günü beklerler.
Bülend ECEVİT
Armut, piş!
Aydınlarımızın ve ömründe bir-iki defa pasaport çıkartmış olmayı aydınlık beratı sayanlarımızın, memlekette olup bitenlere, gazetelerimizde yazılıp çizilenlere, evlerimize, yollarımıza, insanlarımıza bakıp da bir burun kıvırışları, bir omuz silkişlerî, bir, “azizim, bu memlekette de yaşanmaz ki”, deyişleri var.
Şu hâkir dünyanın işini bitirmiş de artık aya gidebilecekleri günü özlemeğe başlamış bazı Yeni Dünyalılar gibi, onların da gözlerinde ya Quartier Latin ya Amerika tütüyordur. Bir yolunu bulur bulmaz Batıya göç edip oralarda yerleşeceklerdir.
Belki Amerika gerçekten özlenilecek, imrenilecek bir ülkedir ama, Amerika’yı bu hâle getirenler, bizim aydınlarımız gibi, ağızlarını pişmiş armuda açmış insanlar değildi. Teşbihteki armut ağaçlarını, bomboş bir kıtaya onlar götürüp dikmişlerdi.
Bizim aydınlarımız, medeniyet seviyemize olduğu kadar politik seviyemize de katlanamazlar. Bu memleketin politikasiyle ilgilenmeği hor görür, gazete bile okumazlar.
Gazetlerde kırk yıllık sütunu olan güvendiğimiz aydınlar vardır. Onlar da memleket yerinden oynasa umursamazlar. Makabline şâmil bir kanunun çıktığı gün şayet İstanbul’u da sis basmışsa, onlar, Boğaziçi seferlerinin sis yüzünden aksamasına dair ateşli bir fıkra döşenirler. Tenezzül buyurmazlar memleketin politikasiyle ilgilenmeğe. Onlar da, gazete okumaya tenezzül etmiyen benzerleri kadar, bu memleketin politik seviyesinin üstünde yaşamakla öğünürler.
Bıraksanız hepsi, hepsi göç edeceklerdir. Eli kalem fırça tutanı Quartier Latin’e, elini sıcak sudan soğuk suya sokamayanı Amerika’ya gidecektir.
Neyse ki onlar göç ettikçe yurdumuz boşalmış olmayacaktır, Onlar Batıya göç edursunlar, elini sıcak sudan çıkaran Amerikalı bizim yurdumuza gelmektedir. Elektriği olmıyan kasabalarımızda yıllar geçirmekte, aydınlarımıza Maçin kadar uzak görünen Doğu illerimizin susuz otel odalarına yerleşip çalışmaktadırlar.
Armutlarımızı onlar pişirmektedirler.
Bizim aydınlarımız akıllı! Açmışlar ağızlarını, armutların pişip ağızlarına düşeceği günü beklerler.
Bülend ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Armut, Piş!,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 19 Nisan 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/176 ulaşıldı.
