"Zafer Demokrasinindir"
Başlık:
"Zafer Demokrasinindir"
Kaynak:
Ulus, "Günün Işığında" s. 3
Tarih:
1957-01-09
Lokasyon:
Atatürk Kitaplığı, 152/34
Metin:
GÜNÜN IŞIĞINDA
"Zafer demokrasinindir,,
Dünyada Stalin'den sonra açılan «yanyana yaşama» çığırının dana çok komünistler yararına olması için görünürde birçok sebepler vardı. İki rakip blok ses ve ışık sızmayan bir demirperde ile ayrılırken bile, komünistler, nüfuzları altındaki bölgeleri genişletme, karşı bloktaki memleketlerin içine sızarak tahrikçilik yapma, ustaca propaganda ve telkinlerle o memleketlerdeki hoşnutsuz zümreleri kendilerinden yana çekme fırsatını bulabiliyorlardı. Aradaki demirperde kalktıktan sonra bunları çok daha kolaylıkla yapmaları beklenebilirdi.
Onun için, Batıda, demirperdenin gitgide incelip aralanmasını, iki blok arasındaki temasların artmasını kaygı ile karşılayanlar az değildi.
Gerçekten de durum bir müddet komünistler lehine gelişir gibi oldu. Sovyet siyasetindeki saldırganlığın ustaca kamufle edilmesi üzerine bazı Batı memleketleri savunma gayretlerini gevşettiler. NATO'nun askerî gücüne daha az önem verilmeğe başladı.
Komünistlerse, Batıdaki bu aşırı iyimserlik ve gevşeklikten cesaret alarak, tarafsız memleketleri kendilerine çekmek için gayretlerini arttırdılar. Demokratik memleketlerle ticaret münasebetlerini kendi lehlerine genişletme fırsatını buldular. Batı memleketlerine sık sık sanatçı ve sporcu grupları yollayarak her zamankinden daha tesirli bir propaganda faliyetine giriştiler.
Fakat 1956 sonlarına doğru, komünistlerin bu başarı illüzyonu ansızın yıkılıverdi. Hürriyetin çekiciliği, totaliter idarenin bütün dehşet ve azametine, komünizmin bütün tatlı vaitlerine üstün gelmişti. Demirperdenin aralıklarından sızan hürriyet havası, komünist düzeninin heybetli yapısını, bir kaç yıl içinde sessiz sedasız temelinden çürütmüştü. O kadar ki artık Poznan'da birkaç bin işçinin sokakta topluca yürümesi, Varşova'da birkaç bin gencin sesini yükseltmesi, Macaristan'da birkaç milyon insanın, tanklara karşı ev yapısı el bombalarıyla ayaklanması, bütün komünist oligarşisinde bir panik yaratmağa yetiyordu.
Çok geçmeden huzursuzluk Sovyet Rusya sınırları içine de girdi. Üniversite öğrencileri açıktan açığa hürriyet istemeğe başladılar. Bu öğrencilerden tevkif edilenler olunca, komünist rejimin baştacı sayılan işçiler ayaklandılar. Son günlerde Stalingrad'da böyle bir tevkif teşebbüsü üzerine birçok fabrikaların işçileri grev yaparak Komünist Partisi merkezinin kapısına dayandılar. «Ya üniversiteli gençleri serbest bırakırsınız, ya da iş başına dönmeyiz» dediler. Komünist Partisi bu emre boyun eğdi. Gençler derhal serbest bırakıldı.
Demirperde aralanıp da hürriyetin canlandırıcı havasını yüzünde bir duyan bir daha ne ekmek, ne kalkınma, ne refah hayalleri uğrunda baskı altına girmeyi kabul ediyordu.
Hürriyet ve demokrasi ülküsünün demirperde gerisindeki bu zaferleri, Batılı milletler topluluğu içinde de demokratik hayat tarzını eskisinden daha sağlam teminat altına almış olmalıdır. Çünkü, yirminci yüzyılın ikinci yarısında, tarihin en güçlü, en sağlam tolaliter düzeninin bile, insanların hürriyet isteğine karşı gelemiyeceği görüldükten sonra, milletleri, iktisadi kalkınma ve refah edebiyatıyla boyunduruk altına alıp hürriyet ve demokrasiden yoksun bırakmağa kalkışmak, artık, gerçekleştirilmesine imkân olmayan bir hayal peşinde koşmak sayılır.
Diktatörlüğe hevesli maceracıların Birinci Dünya Harbinden sonra Batı dünyasında hükümlerini yürütebilmek için buldukları elverişli hava artık belki de bir daha geri gelmemek üzere ortadan kalkmıştır. Demirperde gerisindeki sen gelişmeler de gösteriyor ki hürriyet isteği insanların tabiatına yerleşmeğe başlamıştır.
Bülent ECEVİT
"Zafer demokrasinindir,,
Dünyada Stalin'den sonra açılan «yanyana yaşama» çığırının dana çok komünistler yararına olması için görünürde birçok sebepler vardı. İki rakip blok ses ve ışık sızmayan bir demirperde ile ayrılırken bile, komünistler, nüfuzları altındaki bölgeleri genişletme, karşı bloktaki memleketlerin içine sızarak tahrikçilik yapma, ustaca propaganda ve telkinlerle o memleketlerdeki hoşnutsuz zümreleri kendilerinden yana çekme fırsatını bulabiliyorlardı. Aradaki demirperde kalktıktan sonra bunları çok daha kolaylıkla yapmaları beklenebilirdi.
Onun için, Batıda, demirperdenin gitgide incelip aralanmasını, iki blok arasındaki temasların artmasını kaygı ile karşılayanlar az değildi.
Gerçekten de durum bir müddet komünistler lehine gelişir gibi oldu. Sovyet siyasetindeki saldırganlığın ustaca kamufle edilmesi üzerine bazı Batı memleketleri savunma gayretlerini gevşettiler. NATO'nun askerî gücüne daha az önem verilmeğe başladı.
Komünistlerse, Batıdaki bu aşırı iyimserlik ve gevşeklikten cesaret alarak, tarafsız memleketleri kendilerine çekmek için gayretlerini arttırdılar. Demokratik memleketlerle ticaret münasebetlerini kendi lehlerine genişletme fırsatını buldular. Batı memleketlerine sık sık sanatçı ve sporcu grupları yollayarak her zamankinden daha tesirli bir propaganda faliyetine giriştiler.
Fakat 1956 sonlarına doğru, komünistlerin bu başarı illüzyonu ansızın yıkılıverdi. Hürriyetin çekiciliği, totaliter idarenin bütün dehşet ve azametine, komünizmin bütün tatlı vaitlerine üstün gelmişti. Demirperdenin aralıklarından sızan hürriyet havası, komünist düzeninin heybetli yapısını, bir kaç yıl içinde sessiz sedasız temelinden çürütmüştü. O kadar ki artık Poznan'da birkaç bin işçinin sokakta topluca yürümesi, Varşova'da birkaç bin gencin sesini yükseltmesi, Macaristan'da birkaç milyon insanın, tanklara karşı ev yapısı el bombalarıyla ayaklanması, bütün komünist oligarşisinde bir panik yaratmağa yetiyordu.
Çok geçmeden huzursuzluk Sovyet Rusya sınırları içine de girdi. Üniversite öğrencileri açıktan açığa hürriyet istemeğe başladılar. Bu öğrencilerden tevkif edilenler olunca, komünist rejimin baştacı sayılan işçiler ayaklandılar. Son günlerde Stalingrad'da böyle bir tevkif teşebbüsü üzerine birçok fabrikaların işçileri grev yaparak Komünist Partisi merkezinin kapısına dayandılar. «Ya üniversiteli gençleri serbest bırakırsınız, ya da iş başına dönmeyiz» dediler. Komünist Partisi bu emre boyun eğdi. Gençler derhal serbest bırakıldı.
Demirperde aralanıp da hürriyetin canlandırıcı havasını yüzünde bir duyan bir daha ne ekmek, ne kalkınma, ne refah hayalleri uğrunda baskı altına girmeyi kabul ediyordu.
Hürriyet ve demokrasi ülküsünün demirperde gerisindeki bu zaferleri, Batılı milletler topluluğu içinde de demokratik hayat tarzını eskisinden daha sağlam teminat altına almış olmalıdır. Çünkü, yirminci yüzyılın ikinci yarısında, tarihin en güçlü, en sağlam tolaliter düzeninin bile, insanların hürriyet isteğine karşı gelemiyeceği görüldükten sonra, milletleri, iktisadi kalkınma ve refah edebiyatıyla boyunduruk altına alıp hürriyet ve demokrasiden yoksun bırakmağa kalkışmak, artık, gerçekleştirilmesine imkân olmayan bir hayal peşinde koşmak sayılır.
Diktatörlüğe hevesli maceracıların Birinci Dünya Harbinden sonra Batı dünyasında hükümlerini yürütebilmek için buldukları elverişli hava artık belki de bir daha geri gelmemek üzere ortadan kalkmıştır. Demirperde gerisindeki sen gelişmeler de gösteriyor ki hürriyet isteği insanların tabiatına yerleşmeğe başlamıştır.
Bülent ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“"Zafer Demokrasinindir",” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 24 Nisan 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/769 ulaşıldı.
