Muhalefetten Beklenen Nedir?
Başlık:
Muhalefetten Beklenen Nedir?
Kaynak:
Ulus, "Günün Işığında" s. 3
Tarih:
1956-11-20
Lokasyon:
Atatürk Kitaplığı, 152/33
Metin:
GÜNÜN IŞIĞINDA
Muhalefetten beklenen nedir?
«Cumhuriyet Halk Partisi Meclisi kaanidir ki insan haklarına hürmet edilerek hür vatandaşlar cemiyeti halinde idare edilen bir milletin müdafaa kudreti en yüksek derecede bulunur.»
Ankara'daki toplantısı sonunda C.H.P. Meclisi, «İç politikadaki bütün talep ve tenkidleri» ni «bu cümlede toplamayı bugün için kâfi görmüştür. Bu cümle ki, bütün ifade gücüne rağmen, susmanın ancak bir derece ötesindedir. Ama iktidar bu kadar sessiz bir «talep ve tenkid» i bile çok görmüş olabilir. Çünkü artık, Türkiye'de muhalefetin susmaktan, bütün resmî icraatı sorup soruşturmaksızın, kayıtsız şartsız tasvip etmekten öte her hareketi, her teşebbüsü, çok görülür hale gelmiştir.
Nitekim, C.H.P. Meclisi tebliği gazetelerde çıktıktan bir gün sonra, iktidar sözcüsü gazete, tebliğin yukarıdaki cümlesini, yukarıdaki «talep ve tenkid» ini, «jurnalcilik» olarak, «yakışıksız zihniyet» olarak vasıflandırmaktan çekinmemiştir.
İktidar sözcüsü gazeteye göre, C.H.P. Meclisi tebliğindeki ikinci «jurnal» de, muhalefetin, «dış politika mevzularında, öteden beri olduğu gibi, resmî malûmattan mahrum» bırakıldığının belirtilmiş olmasıdır.
İktidarın, kendisini «jurnalci» saymaması için muhalefet ne yapmalıdır? Hükümetin dış meselelerdeki görüşünü kayıtsız şartsız tasvip mi etmelidir? Pekiyi, nedir Hükümetin bu kayıtsız şartsız tasvip edilecek görüşü?.. İşte orası bilinmez!
Öyle anlaşılıyor ki muhalefetten, dış meselelerde Hükümet görüşünü, bu görüşün ne olduğunu bile bilmeksizin desteklemesi beklenmektedir.
Eğer kendilerine karşı böyle bir davranışı ciddiyetten çok uzak sayarlarsa, muhalefet partileri mazur görülmeli; bu, kendilerinin, işlerini ve sorumluluklarını ciddiye almalarına verilmelidir!
Muhalif ve tarafsız vatandaşlar, şimdilik tek teselliyi, Zafer Gazetesindeki acayip yazının sorumsuz bir kalemden çıkmış olması, Hükümetin gerçek düşünce tarzını aksettirmemesi ihtimalinde arıyabilirler.
Çünkü, demokratik olduğu iddia edilen, muhalefet partilerine izin verilmekle, demokrasiyi, sadece bir şekilden ibaret de kalmış olsa, muhafaza etmek ihtiyacı duyulan bir memlekette, muhalefet partilerinden tam bir sükût beklemek, Hükümetin dış siyasetini, bu siyasetin ne olduğunu bile bilmeksizin, merak bile etmeksizin, sorgusuz sualsiz tasvip etmelerini beklemek; üstelik muhalefetten bunların beklendiğini de açık açık ilân etmek, herhalde, dış itibarımız için, muhalefete atfedilen jurnalciliklerin hepsinden daha sarsıcı olurdu.
Hele, en tehlikeli ihtimallerin çevremizde dönüp dolaştığı şu günlerde, muhalif ve tarafsız vatandaşların, hattâ memlekete partilerinden daha çok bağlı oldukları umulan bir kısım iktidar partili vatandaşların, kabinedeki Dışişleri ve Millî Savunma Bakanlarına ait sandalyaları aylardanberi hâlâ boş görüp de kaygılanmamalarını beklemek, bütün bu vatandaşların yurtseverliğinden, memleket güvenliğiyle ilgisinden şüphe etmek olurdu.
İster muhalif, ister muvafık, ister tarafsız olsun her Türk vatandaşı, her şeyden önce, memleketinin güvenliğiyle, Hükümetinin dış siyasetiyle ilgilenmek zorundadır. Vatandaşların bu ilgisinin sorumlularca karşılıksız bırakılması, hattâ «jurnalcılık» olarak, «yakışıksız zihniyet» olarak vasıflandırılması, memleketine bağlı hiç bir Türkü, bu en başta gelen ödevini yapmaktan, yani memleketinin güvenliğiyle, Hükümetinin dış siyasetiyle ilgilenmekten, bu konularda kafasında uyanacak sorulara cevap istemekten, cevap beklemekten alıkoyamıyacaktır.
Yurtseverliğin en başta gelen icaplarını jurnalcilikle karıştırmak, normal işleyen kafaların anlıyamıyacağı bir düşünce tarzıdır.
Bülent ECEVİT
Muhalefetten beklenen nedir?
«Cumhuriyet Halk Partisi Meclisi kaanidir ki insan haklarına hürmet edilerek hür vatandaşlar cemiyeti halinde idare edilen bir milletin müdafaa kudreti en yüksek derecede bulunur.»
Ankara'daki toplantısı sonunda C.H.P. Meclisi, «İç politikadaki bütün talep ve tenkidleri» ni «bu cümlede toplamayı bugün için kâfi görmüştür. Bu cümle ki, bütün ifade gücüne rağmen, susmanın ancak bir derece ötesindedir. Ama iktidar bu kadar sessiz bir «talep ve tenkid» i bile çok görmüş olabilir. Çünkü artık, Türkiye'de muhalefetin susmaktan, bütün resmî icraatı sorup soruşturmaksızın, kayıtsız şartsız tasvip etmekten öte her hareketi, her teşebbüsü, çok görülür hale gelmiştir.
Nitekim, C.H.P. Meclisi tebliği gazetelerde çıktıktan bir gün sonra, iktidar sözcüsü gazete, tebliğin yukarıdaki cümlesini, yukarıdaki «talep ve tenkid» ini, «jurnalcilik» olarak, «yakışıksız zihniyet» olarak vasıflandırmaktan çekinmemiştir.
İktidar sözcüsü gazeteye göre, C.H.P. Meclisi tebliğindeki ikinci «jurnal» de, muhalefetin, «dış politika mevzularında, öteden beri olduğu gibi, resmî malûmattan mahrum» bırakıldığının belirtilmiş olmasıdır.
İktidarın, kendisini «jurnalci» saymaması için muhalefet ne yapmalıdır? Hükümetin dış meselelerdeki görüşünü kayıtsız şartsız tasvip mi etmelidir? Pekiyi, nedir Hükümetin bu kayıtsız şartsız tasvip edilecek görüşü?.. İşte orası bilinmez!
Öyle anlaşılıyor ki muhalefetten, dış meselelerde Hükümet görüşünü, bu görüşün ne olduğunu bile bilmeksizin desteklemesi beklenmektedir.
Eğer kendilerine karşı böyle bir davranışı ciddiyetten çok uzak sayarlarsa, muhalefet partileri mazur görülmeli; bu, kendilerinin, işlerini ve sorumluluklarını ciddiye almalarına verilmelidir!
Muhalif ve tarafsız vatandaşlar, şimdilik tek teselliyi, Zafer Gazetesindeki acayip yazının sorumsuz bir kalemden çıkmış olması, Hükümetin gerçek düşünce tarzını aksettirmemesi ihtimalinde arıyabilirler.
Çünkü, demokratik olduğu iddia edilen, muhalefet partilerine izin verilmekle, demokrasiyi, sadece bir şekilden ibaret de kalmış olsa, muhafaza etmek ihtiyacı duyulan bir memlekette, muhalefet partilerinden tam bir sükût beklemek, Hükümetin dış siyasetini, bu siyasetin ne olduğunu bile bilmeksizin, merak bile etmeksizin, sorgusuz sualsiz tasvip etmelerini beklemek; üstelik muhalefetten bunların beklendiğini de açık açık ilân etmek, herhalde, dış itibarımız için, muhalefete atfedilen jurnalciliklerin hepsinden daha sarsıcı olurdu.
Hele, en tehlikeli ihtimallerin çevremizde dönüp dolaştığı şu günlerde, muhalif ve tarafsız vatandaşların, hattâ memlekete partilerinden daha çok bağlı oldukları umulan bir kısım iktidar partili vatandaşların, kabinedeki Dışişleri ve Millî Savunma Bakanlarına ait sandalyaları aylardanberi hâlâ boş görüp de kaygılanmamalarını beklemek, bütün bu vatandaşların yurtseverliğinden, memleket güvenliğiyle ilgisinden şüphe etmek olurdu.
İster muhalif, ister muvafık, ister tarafsız olsun her Türk vatandaşı, her şeyden önce, memleketinin güvenliğiyle, Hükümetinin dış siyasetiyle ilgilenmek zorundadır. Vatandaşların bu ilgisinin sorumlularca karşılıksız bırakılması, hattâ «jurnalcılık» olarak, «yakışıksız zihniyet» olarak vasıflandırılması, memleketine bağlı hiç bir Türkü, bu en başta gelen ödevini yapmaktan, yani memleketinin güvenliğiyle, Hükümetinin dış siyasetiyle ilgilenmekten, bu konularda kafasında uyanacak sorulara cevap istemekten, cevap beklemekten alıkoyamıyacaktır.
Yurtseverliğin en başta gelen icaplarını jurnalcilikle karıştırmak, normal işleyen kafaların anlıyamıyacağı bir düşünce tarzıdır.
Bülent ECEVİT
Dosyalar
Koleksiyon
Alıntı
“Muhalefetten Beklenen Nedir?,” Bülent Ecevit Yazıları 1950-1961, 20 Nisan 2024, https://ecevityazilari.org/items/show/727 ulaşıldı.
